τα πράσινα, τα κόκκινα, τα σπίτια, τις αυλές.
Πόσο σ' αγαπώ, πουλάκι του δρόμου,
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ
Έλα να σου πω αγόρι γλυκό μου
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.
Έλα να σου μάθω, πως είναι το φιλί,
σαν κόκκινο τριαντάφυλλο και σαν ανατολή
Πόσο σ' αγαπώ, πουλάκι του δρόμου,
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.
Έλα να σου πω αγόρι γλυκό μου
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.
Έλα να σου δείξω το στάχυ το ξανθό
τ' αστέρια που σωπαίνουνε για ν' αποκοιμηθώ
Πόσο σ' αγαπώ, πουλάκι του δρόμου,
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ
Έλα να σου πω αγόρι γλυκό μου
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
..............................................................................................................
γλυκές αναδρομές....
Τότε που οι εμπνευσμένες παρέες γράφανε μουσική ιστορία..
ήταν στα 1972..θυμάμαι στα σκαλιά στο Λύκειο Φιλοθέης ..ένα σχολειό Δημοτικό που δούλευα.....κοριτσάκι εγώ..και Μάνος Λοϊζος και Φωτόπουλος..ο διευθυντής μου...κουβεντούλες όμορφες..δημιουργικές..λαξεύματα ψυχής..κι εγώ να προσπαθώ να δώσω τα ''φώτα'' μου στα παιδάκια της Α' Δημοτικού...με μαθήτρια τη μικρή Μυρσίνη...κι ο θαυμασμός μου γλυκός και τρυφερός στους δημιουργούς...ήχοι του χτες..στ' αυτιά μου και μέσα μου.....ορχηστρικά..ακκορντεόν και πιάνο...για σας.......
η φίλη σας Σοφία...
..............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου