⫷ καταβυθίσεων πόθοι ⫸

Καταβυθίσεων πόθοι ξεδιψούνε την ψυχή

ένα ταξίδεμα αποζητάει ο νους..η σαρξ αδημονεί

καταμεσίς που ο κόσμος αργοσβήνει

στων ξεχασμένων της ζωής του  ηδονών

εις των ανηρημένων του παθών

στου πανικού και στης οχλαγοής το βουητό..

γαλάζια τρικυμία ταλανίζει το κορμί

πριν τα φθαρμένα όνειρα των γυναικών

σκορπίσουνε στη δίνη του ανέμου..

 

Τις αναμνήσεις μου μαζεύω απ' την καταπακτή

τη βάρκα μου ναυλώνω κι αποπλέω..

δεινός καραβοκύρης θαλασσίων ταραχών

η διαπίστωσις σαφής...........

είν' η ζωή μικρή..μαγευτική

και οι σταγόνες της δροσιάς της..είν' ανασεμιές

γίνεται η ψυχή μου ωκεανός

και ο βυθός της ένα λαγούμι ανεξερεύνητο

τις νύχτες πάντα επιστρέφει μοναχή

στις ξεμοναχιασμένες τις ακτές

οι  πόθοι μου απέθαντα διακαείς

καταβυθίσεις νιότης παρελθούσης ζωντανεύουν.

 

⫷ καταβυθίσεων πόθοι ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,