Το αγνάντεμα του απέραντου
ζωγραφιστό στα δυο σου μάτια.
Έψαχνα ένα λόγο να το εξηγήσω..να σκεφτώ
κι ο σιωπηρός μου εαυτός
ψιθυριστά μου απαντούσε:
μήνυμα άγραφο αιωρούνταν στη ματιά
το πίστευες στα μέσα σου
πως το σκοτάδι δεν είν' ποτέ παντοτινό
γιατί ο ήλιος επιστρέφει το πρωί
μοιράζει ευγνωμοσύνη..
Γι' αυτό όταν θα λείπεις μες στα δειλινά
θα κοιτάζω ένα ηλιοβασίλεμα
γιατί θαρρώ κάπου από ψηλά
θα το κοιτάς κι εσύ..
θα κρεμιέσαι απ' τη σκάλα τ' ουρανού
θα στήνεις χορό στου δειλινού
θα γεννάς ροδόχροου φωτός
μαγευτικές καντρίλλιες....
⫷εσπερινές καντρίλλιες ⫸ Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου