⫷η ώρα της συσσωρευμένης ανοησίας ⫸

φωτο : από το διαδίκτυο

Κι έρχεται κάποτε η σειρά της υπερχείλησης του φράγματος υπομονής

κι έρχεται η ώρα της συσσωρευμένης ανοησίας των άνοων δηλούντων ποιητών.

Ένας ατροφικός πολιτισμός τους κυβερνά

η νοηματοδότηση της ύπαρξής τους εις το φαίνεσθαι μονάχα σταματά.

Είναι η εποχή των συγκεχυμένων νοημάτων και σκοπών..

εγκλώβισμένοι σε έναν χείμαρρο παθών

βιώνουν αντιθέσεις και συγκρούονται αφελώς

με το αξιακό τους σύστημα ..θυσία εις το φαίνεσθαι

βορρά εις το ιλαρόν.

Είναι εκείνες οι στιγμές που οι λέξεις άνευρες.. στεγνές..

ωσάν γυναίκες βιασμένες..ακολουθούν πεπατημένα μονοπάτια βιαστών

είναι στιγμές στραμπουληγμένες για την ποίηση

λες και φασόν σε κοπτοράπτη μηχανής βιοτεχνίας ποίησης

καθώς αιμοδιψείς για μάταιην προβολήν

λεηλατούν ως βάρβαροι..άντρα βαρέως οπλισμένα.

λησμονημένα κάστρα..ως φελλοί εις το κύμα πλέοντες ως μαϊντανοί σε κάθε έδεσμα..

Τραγικά παράταιρη..κλαίουσα η ποίηση..αδημονεί να διώξει τους βαρβάρους.

Ασέβεια ..

ΊΣΩς και νάναι ασέβεια..

θράσος το ακαταλόγιστον ετούτο το κοφτήριον το άνοον ποιήσεως

έναντι των 154 ποιημάτων μοναχά του μέγα..του τρανού μας του Καβάφη..

που τον ανέβασαν στο Πάνθεον..ουχι με την ποσότης...

Ποτές κανείς δεν τους εδίδαξε το απλόν και το σοφόν

''όλοι δεν κάνουνε για όλα..μέσα σε τούτην την μικρήν μας την ζωήν''.

Ιεροσυλία .........

η γέννα η ασυλλόγιστη η καθημερινή άνευ εμπνεύσεως ποιημάτων..

Δακρυρροούσα η ποίηση αιμορραγεί..να σκαρφαλώσει στης ψυχής το γιασεμί

μικρά να φτάσει να κλαδέψει άνθια μυρωδάτα.

για να στολίσει τους καθρέφτες των ψυχών..χωρίς τα είδωλα των παραμορφωτών..

πριν βυθισθούμε στην συνάφειαν της συσσωρευμένης ανοησίας..

Τι τάχα θα απομείνει από τη συνειρμική του ονείρου των λέξεων..

όταν εμείς περάσουμε στο επέκεινα διαβούμε?

⫷η ώρα της συσσωρευμένης ανοησίας ⫸

Δοκίμιον Λυρικόν- Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,