⫷ κάτω από το μάτι του Θεού ⫸

Δε θέλω πια  μάτια αδειανά να με κοιτούν  τα λόγια τα παχιά τα δίχως νόημα τ' αυτιά μου να αγγίζουν. Θέλω μονάχη παραδίπλα απ'  τις σιωπές μου να κουρνιάζω. Θέλω να ανεβαίνω όλο πιο  αψηλά.. κοντά σιμά να κατοικώ στον ουρανό κάτω  από το  μάτι  του Θεού να 'χω ένα αντίσκηνο να με κοιτά σαν ήλιος τα πρωινά..να με ξομολογά.. 'Ολα τα μυστικά σε Αυτόν να τα ομολογώ κι όλες τις τρυφερές π' εγίνηκαν φωλιές πουλιών στιγμές οι πίκρες που εφώλιασαν κι εκρύφθηκαν χνούδι π' αφήσαν πούπουλο στης μνήμης το μετάξι να κεντάω.. Πίκρες που δεν τις ομολόγησα ποτές έσκαψα μέσα στα βαθιά τις  έθαψα στα έγκατα για να τρυπώνω τις νυχτιές.. ζεστά να  τις τυλίγουνε τα βλέφαρα του Πλάστη μου συγχώρεσης μεταλαβιές.. Τώρα εδώ στην κορυφή  θε να σταθώ στο μάτι του Θεου να  ευλογηθώ να κοινωνήσω του σωσμού Του το έλεος. Εκεί που κατοικεί το φως να τους φωτίσω τους κρυμμένους πάπυρους να τους διαβάσω απ' την αρχή Συμφιλιώνομαι αργά αργά το μάταιον δεν με αγγίζει πλέον..δεν με κυβερνά η λύτρωσις εξάρχουσα με θρέφει... εγγύτερα με φέρνει εις το μάτι του Θεού αναζητώ του ελέους τη θωριά Του. Τα υλικά μου μάτια αδυνατούν να Τον θωρούν Τα μάτια της ψυχής στιγμές- φορές Τον βλέπουν λάτρης δηλώνω τω αγνώστω μου Θεώ Μύστης..προσκυνητής στη δυναμή Του πηγαίνω με το ρεύμα του δικού Του ποταμού είν άσκοπο αντίθετα να κολυμπάς σε θάλασσες δε βγαίνεις. ⫷ κάτω από το μάτι του Θεού ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,