⫷ η ροδαριά εμαράθη- σονέτο 1⫸

by Dorina Costras

Χειμώνας είν' εδώ που ζω κι η ροδαριά εμαράθη.. 

πόνος αψύς λιγώνει την ψυχή

μα ρόδο που επρόκανε μιας ανθηρής στιγμής

καρτερικά προσμένοντας το όνειρο ωθεί.

Χειμώνας κι αν εδώ που ζω

κατάρα εσφράγισε τα κύτταρα μ' ακολουθεί

το alter - ego αδημονώντας να λιποταχτεί

της νιότης τα μοτίβα τα κεντά χρυσοκλωστή. 

Τούτος ο εναγκαλισμός μου ο σφιχτός 

της άνθισης και της φθοράς

επιστροφές δρομολογεί..γλυκά με συνεπαίρνει..

 

Με λαμπυρίσματα στερνά στην κεφαλή

όντας θαμπή στιγμή την ιλαρή μου κλέβει ελπίδα

βυθίζομαι στου ονείρου τα μηνύματα..σιγώ και προσδοκώ.

 

⫷  η ροδαριά εμαράθη - σονέτο 1⫸ 

Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,