⫷ μια θάλασσα στα μάτια της⫸

 

Μια θάλασσα στα μάτια της

κύματα φέρνει αστείρευτα απ' τα πέλαγα

ξεπλένει τα δικά σου τα ναυάγια..

βουλιάζουν τη μορφή σου στα απύθμενα

στης λήθης τα καρνάγια

εκεί που άλλοτες έστελνε η κόρη προσευχές

με τις ριπές τ' ανέμου

κοντά της να σε φέρνει τις αυγές

με μυρωδιές του δυόσμου..

εκεί..έμεινε μόνη το φεγγάρι να κοιτά

να σε ξεχάσει προσπαθεί

δεν την τρομάζουν πια οι φωνές

σκιές του πεπρωμένου

καινούριο λούλουδο του έρωτα αναζητεί

βουλιάξαν τα δικά σου σ' αγαπώ

κι εχάθη μιαν αυγούλα δίχως να την δείς

η κόρη πικραμένη...

Κι αν μες στη φαντασία σου ακόμα τριγυρνά

κι απόμεινες μονάχος σου απορώντας..

εις αναμόχλευσιν του παρελθόντος του εξαντλημένου σου

της μοναξιάς σου αναζήταε την αιτία...

το αμάρτημα είναι βαρύ κι ολότελα δικό σου..

φάλτσα η πορεία σου..θολά νερά

καραβοκύρης της καρδιάς της δε λογιέσαι

σάλπαρε μίλια μακριά απ' το δικό σου άγριο μπλε

μην ψάξεις να την βρεις στη θάλασσά σου.

 

⫷ μια θάλασσα στα μάτια της⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,