⫷ όμορφα που βυθίζομαι εδώ⫸

Όμορφα που βυθίζομαι ενατενίζοντας

σαν πέφτουνε στα μάτια μου

της νύχτας τα σκοτάδια

στήνουνε κυκλικό χορό γοργόνες και αερικά

στην πλάνη μου υποκύπτω οικειοθελώς

με παρασέρνουνε γλιστρώ

στης θάλασσάς μου το βυθό

και στης ψυχής τα μάγια..

Δεν τον φοβήθηκα ποτές μου το βυθό

η αγωνία μου τρανή

ν' ανακαλύψω τα χαμένα τα κοχύλια μου

κοράλλια πα σε βράχια κολλημένα

να τραγουδήσω της γοργόνας τον σκοπό

να με πηγαίνουνε οι νότες στου βυθού τον ουρανό

τη μέρα μες στον κόσμο να γυρνώ

τα βράδια συντροφιά με τα μεγάλα ψάρια

να μην τα εφοβούμαι..είναι άκακα αυτά

δε βγάζουν των ανθρώπων τα μαχαίρια..

Είν' ο μικρός μου ο παράδεισος εδώ

όντας στις αόρατες σπηλιές λιποτακτώ

τις ενοχές μου στα σκοτάδια τους βουλιάζω

αόρατη όπως κι αυτές κι εγώ

σαν έρχομαι και κρύβομαι τα βράδια.

Όμορφα που βυθίζομαι εδώ

είν' τα νερά πολύ ζεστά

δε μοιάζουνε στα έλη στέρφας γης

το μάτι του Θεού μου συντροφιά

 ρέει η σκέψη στα νερά μου..

οι μουσκεμμένες απ' τα βάθη μου σκιές

 μου ψιθυρίζουν αινιγματικά

 ο βυθός σου είσαι εσύ.

 

 ⫷ όμορφα που βυθίζομαι εδώ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,