Rafal Olbinski

Τόσα μποφόρια..τόσα κύματα
κι εσύ δεμένη στ' άλμπουρο
κόντρα επήγαινες εις τον καιρό
τα όρτσα δεν εγνώριζες
ορθή πάντα κι αλύγιστη στην ανεμορριπή
κι ας γεύοσουν τα ευαίσθητα πικρά
του κόσμου..του πελάγους.......
κάτι σαν φως σε προσκαλούσε απ' την αυγή
ολόισια ετράβαγες
κει που εθρυλούσε η θάλασσα
πως χτίζανε Ναούς οι αδικημένοι.
κι έφερες τη ζωή σου ως εδώ
τη σημαδούρα σου δε βούλιαξες
κι ακόμα ανασαίνεις στο βυθό
πως να γλιτώσεις απ' τα κύματα?
κάτω απ' του γλάρου τη σκιά
στο τελευταίο πέταγμα
τα ύψη δεν τ' αρνιέσαι.

⫷ τόσα μποφόρια..τόσα κύματα ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,