⫷οι σκέψεις μου αλητεύουνε⫸

φωτο : από το διαδίκτυο

Μες στους καιρούς τους χαλεπούς
πολύτιμο κειμήλιο τα χρόνια σου
εκράτησες γεμάτα αναμνήσεις
οι φίλοι σου εμήναγαν
'' αλλιώτικα πως σκέφτεσαι''
πως χάνεσαι τα βράδια...
οι σκέψεις σου αλητεύουνε
σε λόγια που δεν ειπώθηκαν
κάτω απ' το χάλκινο το φως του φεγγαριού
σαν οι πυγολαμπίδες αναβόσβηναν
κι αφήνανε τα ίχνη τους
σκορπάγανε την ομορφιά
χιλιόμετρα μακριά.

Οι σκέψεις αλητεύουνε
σε κάστρα που δεν πάρθηκαν
βραδιές που σπαταλήθηκαν
προσμένοντας τις φρούδες φρυκτωρίες ..
κοιτάζοντας φωτογραφίες σε άλμπουμ παλαιά
οι αναμνήσεις λέν'
είναι θηλιές που υφαίνουν φυλακές
μα εσύ σοφά τους απαντάς
μάθε της ζωής τους κύκλους σου
μ' αγάπη να χαιδεύεις
το χρόνο μην αφήνεις τον αξόδευτο
και αν ταξίδια μακρινά δεν ημπορείς ν' αντέξεις
μες στα δειλά σου τα όνειρα
καράβια σε πελάγη για να ρίχνεις..
κάνε σινιάλο, ζήτα αναδρομές
νοσταλγικά να τις σιμώνεις.

⫷ οι σκέψεις μου αλητεύουνε ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

φρυκτωρία = (στην αρχαιότητα) η επικοινωνία μέσω σημάτων με φωτιές από αναμμένους πυρσούς μέσα στη νύχτα.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,