Απολείπειν ο θεός Αντώνιον.

Βασιζόμενο στο έργο του Ν.Γύzη ''Ψυχή''

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτα ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες με φωνές-
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου 
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου 
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος
αποχαιρέτα την, την  Αλεξάνδρεια  που φεύγει.
Προπάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχτείς.
Σαν έτοιμος από καιρό,σαν θαρραλέος
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την , την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Κ.Π.Καβάφης.

( από τα ποιήματα 1897- 1933, Ίκαρος 1984 )
...........................................................................................................

 Η ''Αλεξάνδρεια'' του καθενός...

Ζωγράφος: Amanda Klark

Mια αποδοχή , δίχως αυταπάτες των γεγονότων, που συμβαίνουν στην προσωπική μας τη ζωή, είτε προέρχονται από τις δικές μας ελλειπείς επιλογές, είτε προκαλούνται από άνωθεν κινούντων τα νήματα , βοηθά στην ψύχραιμη αντιμετώπισή τους και ρεαλιστικά μας οδηγεί στη λύση και στη λύτρωση συγχρόνως.
  Διδακτικό το ποίημα του Καβάφη που με τη φιλοσοφική του θεωρία, μας καθίζει απέναντι στο ρεαλισμό...
Η ''Αλεξάνδρεια''του καθενός, είναι η ίδια η ζωή μας, που αργά ή γρήγορα φτάνει σε κομβικό σημείο , που ιδέες και όνειρα και προσωπικότητες, γκρεμίζονται μέσα μας και καλούμαστε να ανακαλύψουμε αν αντέχουμε ρεαλιστικά και με ηρωισμό, μετά την εσωτερική μας ήττα να συνεχίσουμε ...
Είναι μακρύ και δύσκολο το ''ταξίδι ''της ζωής..

Σκέψεις για το ποίημα του Καβάφη : της Σοφίας Θεοδοσιάδη
..........................................................................................................