Μιας πεταλούδας πέταγμα....της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

 

Απόγεμα Σαββάτου...Απρίλης ολοφώτεινος...φανήκανε και οι πρώτες πεταλούδες...Μα μια είναι επίμονη πολύ...γαλάζια έχει τα φτερά ...σε ησυχία δε μ' αφήνει, χορό έστησε γύρω μου τρελλό...

 

-Φύγε της λέω ...εμένα οι Άνοιξες με εγέλασαν...κι ας έχεις τα φτερά σου πλουμιστά..... 

-Έλα μου λέει ...μη φοβηθείς...έλα για να σου δείξω εγώ ...μιαν άλλη Άνοιξη...μιαν άλλη Άνοιξη...ακόμα πιο γαλάζια...πιο χρυσή εγώ σου ετοιμάζω...έχεις τη δύναμη να αρνηθείς τις Άνοιξες και στους Χειμώνες να πλανιέσαι ?

 

 -Θάρθω της λέω περίμενε ,τα ροζ μου τα φτερά στους ώμους να κολλήσω...μα κι αν στο τρελλό μας πέταγμα μου ξεκολλήσουν τα φτερά...και στα μισά του δρόμου κάτω θα βρεθώ....έλα κοντά μου και ανάσανε και ρώτα με να δεις ...αν αυτό το σύντομο το πέταγμα το άντεξα εγώ ή αν τα φτερά μου τα ξεκόλλησες εσύ...γιατί εθέλησες μακριά μαζί σου να πετάξω...μα πριν ξεψυχήσω ..σκύψε να σου πω, πως το μέλι που είχα κρυμμένο στην ψυχή βαθιά...δεν πρόλαβες εσύ να το ''ρουφήξεις''.

 

  Λυρικές οι σκέψεις μου..για έναν έρωτα -Σοφία Θεοδοσιάδη.

..........................................................................................................