Θα ερωτεύομαι τις Άνοιξες ξανά -ξανά και πάλι..
αυτές που επεράσανε κι αυτές πού 'ναι να έρθουν.
Αναπολείς στις φλόγες του τζακιού σου εμπροστά.. Άνοιξες που περάσανε....φωνές μέσα στ' αυτιά σου γνώριμες..
από την άλλη άκρη του σύρματος ενός τηλέφωνου...
που σε ζεσταίναν ..σου γλυκαίναν την ψυχή...
Άνοιξες το παράθυρο...
Είναι νωρίς ?
Είναι αργά ?
Το άρωμα της πασχαλιάς πότισε το δωμάτιο..
Ήρθε και πάλι ...εμπρός σου ...
τους φράχτες πια τους γκρέμισε...
τους άφησε ,,,δραπέτευσε...
Άνοιξες και αγάπες με τη μυρωδιά της να σου τάξει.
Αγάπες σαν το ποίημα...ποίημα να σε κάμουνε κι εσέ ...
τι ...είν' δυνατό το άρωμα και η μοσχοβολιά μιας πασχαλιάς...
στα μωβ ...στα σικλαμέν η αγάπη της ντυμένη....
Σοφία Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου