Η θάλασσα θρυμματίστηκε - Γιώργος Σαραντάρης.

Πίνακας: Claudia Tremblay

 Η θάλασσα θρυμματίστηκε σε αναρίθμητα κρύσταλλα
Τα μαζέψαμε και καβάλα στον άνεμο ταξιδεύουμε
Τα ρίχνουμε όπου βλέπουμε γυναίκες να δέρνονται
Σαν να στερήθηκαν τα παιδιά τους.
Τότε ξαναγίνονται θάλασσες
Και άφταστη αθωότητα τις διακρίνει
Τότε εμείς οι άντρες πετάμε ψηλότερα στον ουρανό
Για να χορταίνουμε από μακριά το φέγγος
Ενώ οι γυναίκες αιώνια αφηγούνται στα μωρά
Τη γέννηση των θαλασσών.

 Γιώργος Σαραντάρης.

ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΘΗΚΗ.
................................................................................................................................................................
Ποιητής φιλόσοφος και δοκιμιογράφος ο Γιώργος Σαραντάρης,,,της γενιάς του '30...μα πάντα επίκαιρος ...όπως και κάθε ποιητής...γιατί η ποίηση αφουγκράζεται...εντοπίζει και καταγράφει το γίνεσθαι της κάθε εποχής...μέσα από τα μάτια των ποιητών...και με τη ματιά του ανθρώπινου γένους αενάως...
Γιατί ο χρόνος είναι αέναος και όσο κι αν μας θλίβουν τα πεπραγμένα...δεν σταματά να προχωρά και να εξελίσσει τη ζωή...άλλωστε έτσι προχωρά ο κόσμος τούτος αιώνες τώρα...με φωτιά και με μαχαίρι...και αν η θάλασσα θρυμματίζεται πολλάκις ,όπως αναφέρουν οι παραπάνω στίχοι του Σαραντάρη...που τους βρήκα εξαιρετικούς...κι ας μην είναι τόσο γνωστοί ,όπως άλλων ποιητών...κι αν η θάλασσα θρυματίζεται...και ο κοινωνικός ιστός διασπάται...και το σύνολο τεμαχίζεται...έρχονται οι φωνές των μανάδων που επαναφέρουν και διδάσκουν από την αρχή τη συνοχή και τη γέννηση της '''θάλασσας''...
Μια αλληγορία μοναδική...για τον κατατερματισμό και την ξαναγέννηση της ''θάλασσας'''...του συνόλου ...που μαζικά προχωρεί και ψάχνει να δροσίσει όλες τις ''ακτές'' του κόσμου τούτου...
Εντοπίζει.. μα δεν απελπίζει με τους στίχους του στο ποίημα αυτό.. ο Γιώργος Σαραντάρης...
Σκέψεις - Σοφία Θεοδοσιάδη.
.................................................................................................................................................................