ΑΠΟΥΣΙΑ......

Χαμένο πάλι απόψε το βλέμμα σου μέσα στην απουσία....
Δεν έψαχνες μακριά το σώμα του να βρεις...αυτό είχες κιόλας στη στροφή χαθεί....
Την απουσία της ψυχής μετρούσες...
Την έψαχνες ...να την τοποθετήσεις... παρουσία να γενεί επροσπάθησες...να δεις αν ταίριαζε στην άδεια σου ψυχή...
   Κι ήταν εκεί παρούσα...μια απουσία δυνατή που άδειαζε το βλέμμα... 
Και κάθε που σουρούπωνε...όλα καταλαγιάζαν...τότε ξεκάθαρα μες στο κενό βουτούσες ...και να χωρέσεις τόλμαγες μέσα στις ξένες τις ζωές...δικές σου να τις κάνεις...
Σαν ...η απουσία που ονειρεύτηκες...σαν νάταν παρουσία...μπροστά σου δεν εστάθηκε...ούτε κι αυτό το βράδυ να προσμένεις...
    Την τσακισμένη ,άδεια σου ψυχή,να την γεμίσουν οι απουσίες δεν μπορούν...
Αναχωρήσεις σχεδιάζεις συνεχώς...να στο θυμίσω πάλι εδώ...πως κάθε αναχώρηση σε άλλο σταθμό μας βγάζει...
Λυπάσαι και πικραίνεσαι....σάμπως δεν έμαθες ..δεν ξέρεις...
Πολλοί είναι αυτοί που λεν πως σε αγαπούν, μα εσύ αγαπάς τον έναν... 
  Κι αυτά τα βράδια σιωπηλά ,τα καθημερινά σαν έρχονται για να σε βρουν,μια απορία θα σου μένει...
Μήπως την απουσία μέσα σου εσύ την τοποθέτησες και την ακούμπησες σε ένα ψέμα?
Ένα ψέμα πιο γλυκό και από την ίδια την αλήθεια?
Κι όσο αυτός δεν έρχεται ,πάντα θα αναρωτιέσαι...
 Αλήθεια..πόση  θέλει δύναμη...την άδεια σου καρδιά... με μια απουσία να γεμίζεις ?
Αυτές οι νύχτες ...οι εκκωφαντικές.. και της σιωπής οι νύχτες... μελωδικών σου  εποχών ...αλλοτινών καιρών...σαν μάγισσες μπροστά σου ξεπροβάλλουν...
Βαθιές οι χαρακιές...βαθιές και ανεξίτηλες μες στην καρδιά σου  κατοικούν...μα οι πληγές γιατρεύονται ...και η ζωή σου γνέφει... 
Σοφία Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, 

                                   Ίσως η απουσία σου νάναι και παρουσία -Pamplo Nerouda
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,