Φυλακισμένη Πεταλούδα...

Μια χαραμάδα στη  ζωή μικρούλα τόση δα σου ζήτησα...κι εσύ μου λες στάσου λιγάκι..έχεις ακόμα  χρόνο...κι εγώ δεν σου χαρίζομαι, γιατί δεν προλαβαίνω.
Μια πεταλούδα όμως, μοναχά για λίγο ζει και απεριόριστο τον χρόνο δεν τον έχει...
Πόσο ν' αντέξει κλεισμένη μέσα εκεί...μες στο '''χρυσόκουτο '''αυτό...χρυσόκουτο κι αν είναι...
Στο ξέφωτο λαχταρά και θέλει για να βγει...κι άλλες πολύχρωμες σαν και αυτήν και διαφορετικές και ανυπόμονες, για πετάγματα τρελλά ψυχής, ποθεί να συναντήσει....
Μην σε γελάνε μάτια μου εσένα τα χρυσά κλουβιά....
Χρυσά ,αργυρά ή χάλκινα...πάντα '''κουτιά'''κλειστά θα παραμένουν..
Ανάσα να σου δίνουν πια δεν θα μπορούν, τόσο στενά που είναι...
Τα τσαλακωμένα σου φτερά εκεί θα σβήσουνε κλειστά εκεί και θα χαθούν....
Οι πεταλούδες ήρθαν στη ζωή, μονάχα τα πετάγματα να λαχταρούνε...
Όλοι σχέδια για σένα βάλανε...από μικρό παιδί σαν ήσουνα ακόμα, πως το καλύτερο για σένα θάταν...μέσα εις το χρυσόκουτο αυτό να ζεις, αν θες προστατευμένα τα φτερά σου νάχεις...
Τι να το κάνω αν τα φτερά σου γλύτωσες πολλές φορές,κλεισμένη εκεί μέσα ?

Σίγουρα τα πετάγματα τ' αλλιώτικα ...που ζάλη στο κεφάλι φέρνουν...εσύ μικρή φυλακισμένη πεταλούδα μου...δεν γεύτηκες...δεν είδες...
Να μένεις άλλο εκεί κλεισμένη δεν μπορείς ,για..αν τα φτερά σου ,να γλιτώσεις προσπαθείς...ανάσες δύσκολα ,μέσα σ' αυτή τη φυλακή θα πάρεις....
Αέρας λίγος έμεινε...μες στο χρυσόκουτο σαν θάρθουν να σε βρουν...να σε αναγνωρίσουν πια δεν θα μπορέσουν...θα σκεφτούν,θα απορούν...που είναι πια τα χρώματά σου ...!!!
Χτύπα λοιπόν με δύναμη, και όση σου απέμεινε...ίσως και να σ' ακούσουν...ίσως τα καταφέρεις...σαν θες πετάγματα ...ελεύθερα κι ονειρικά ...με την ψυχή συνταιριασμένα..στο απέραντο το ξέφωτο να βρεις..πριν ολότελα.. για σένα είναι αργά......
Καθώς στο λίγο βολεμένη θα σταθείς......ξανά σε κάμπια ,σαν και πριν θα μεταμορφωθείς...πριν γίνεις  πεταλούδα....

Τον φόβο σου να αγνοείς καθώς πετάς...κι αν '''τσακιστείς'''μαζί σου πια θα πάρεις, τα χρώματα θα σκέφτεσαι κατρακυλώντας...που ήρθαν και σταθήκανε στα μάτια σου ...μπροστά σου....
Μην μετανιώνεις...
Έζησες....αυτό θα πει ζωή...!!!!

(Κείμενο -Σοφία Θεοδοσιάδη )
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

                                                    Mάτια Πεταλούδες- Λιζέτα Καλημέρη 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,