Άγριο βοημίας κρύσταλλο..
βραγιά από λεβάντες στην άκρη των χειλιών μου..
λόγια στο κρυμμένο γράμμα της καρδιάς.
Όνειρο που καίει ..βραχνή μου απαγγελία σε πρωινό ποίημα
τίποτα λιγότερο απ' τον λόγο που δεν ξέρω να γράψω
τίποτα πιότερο απ' το φτερούγισμα της αγάπης
Εκεί στο τρίστρατο των ματιών μου η μόνη εικόνα
εκεί στην άκρη της ανάσας μου οξυγόνο
πίνακας του Πικάσο στον φωτισμένο τοίχο μου
μονάχα εσύ........................
Στα καπνοχώραφα ξημέρωμα μαύριζαν τα χέρια τσακίζοντας καπνό
Στα καπνοχώραφα ξημέρωμα μαύριζαν τα χέρια τσακίζοντας καπνό
μα η ψυχή πεταλούδα τρυγούσε τη γύρη απ' τα λουλούδια
με το τραγούδι της Πάνου στα αυτιά
και το τσάκισμα της μέσης και των λαχταριστών γλουτών.
.................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου