'' στον καφενέ της Κασσιανής''

Δυο καφενέδες είχε το μκρό χωριό..
μα εκειός της Κασσιανής ο καφενές..
σύναξη λες..βιβλίο ζωών..εσελιδομετρούσε..
είχε ένα κρασάκι φίνο και μεζέ..
καφέ στη χόβολη φρεσκοκομμένο μυρωδάτο..
μυρίζει ακόμα ο καφές...........
ήτανε και η Κασσιανή γυναίκα προκομμένη 
και χωρατατζού..ήξερε τις ψυχούλες να χαϊδεύει..
Στης γειτονιάς μου αυτόν τον καφενέ τα χρόνια τα παλιά..
κόσμος πολύς μπαινόβγαινε ..φωνές λογιών ακούγονταν
ζωές ειδών ειδών εστρώνονταν στα σιδερένια τραπεζάκια..
οχλαγοή ..καπνός και μυρουδιές..έμοιαζαν μεγαλείο...
εκεί σε κείνο το μικρό τον καφενέ...
άλλοι επαίζανε ξερή και άλλοι την κολτσίνα..
εστέκονταν και όρθιοι πολλοί και επίνανε ρετσίνα...
ο καφενές εμύριζε καπνούς στριφτού τσιγάρου..
δυο- τρεις τσιμπούκι ετραβάγανε..
κορόϊδευαν τους εαυτούς..θαρρούσανε
πως θα ξεφεύγανε του χάρου..
ολημερίς στον κάματο στ' αμπέλια στα χωράφια
την ευτυχία ψάχνανε τη λιγοστή
τις ιστορίες χτίζανε μονάχοι τους ..
πότε τρομαχτικές με τα φαντάσματα
 στου κάμπου τα περάσματα τα πονηρά..
κι άλλοτε πάλι μοιάζανε χαρούμενες
στων πηγαδιών με τις νεράιδες τις καλές..
όλες γραμμένες πα στους τοίχους του..
εκείνου του μικρού του καφενέ..ανάγκη επιτακτική
να ξεχαστεί η κούραση..η φτώχεια..η δυστυχία..
κυλούσανε πανομοιότυπα οι μέρες και οι νύχτες..
παρηγορία δυνατή..οι μυρωδιές από τους κήπους  της
τα γιασεμιά ..ο βασιλικός..τ' αγιόκλημα..οι βιολέτες..
μα η Γιαννούλα καθημερινά..στους δρόμους γυροβόλα..
με λύχνο έψαχνε να βρει το Νικολό..
εμεθοκόπαγε συχνά εις τον μικρό τον καφενέ..
και έχανε τη στράτα..στο θολωμένο του μυαλό..
απ' όλα είχε ο μικρός μας καφενές..
ειδών ειδών ψυχούλες..
άλλοι μιλούσανε γι αγάπες..για σοδειές..
κι άλλοι μιλούσαν σκυθρωποί..
για θάνατο για αναποδιές..
 χοντρόδετο βιβλίο ζωής ο καφενές..
άνοιξα τους σελιδοδείκτες του..κι εκάθησα
μυρίστηκα..μορφές να βρω να σεργιανίσω..
να ιδώ τη μάνα μου να κάθεται..τη Βέρα την
 ''Κασσούλη'' ( Κασσιανή)..
μασάλια ν' αραδιάζουνε..τα νέα του χωριού..
να λένε τάχα τα μελλούμενα..
μες στου καφέ τα σχέδια..
και να κουτσομπολεύουνε..να βγάζουνε
τα άπλυτα..μον' μεταξύ τους εις τη φόρα..
είναι εκείνη η λέξη η μαγική..
κοινωνική κριτική την εβαφτίσανε..
ετούτες οι δυναμικές..γυναίκες του χωριού μου..
άκαρπη λες η βόλτα μου στον καφενέ?
χρώματα τώρα ζωηρά..χωρίς τη μυρουδιά...
μοντέρνο λέει το μαγαζί..cafe Paris..το λένε
έτσι το βάφτισε ο γυιός της Κασσιανής..
γιατί απ' τα χρόνια τα παλιά..
το λέγανε εκείνο το καταπρασινο χωριό..
''μικρό Παρίσι'' της Κομοτηνής...
πόσο δεν την αντέχουν τη μιζέρια τους...
ο μεροκαματιάρηδες και οι νέοι οι γεωργοί...
ασφυχτικός κλοιός θαρρείς..τα σύνορα του καφενέ..
ψάχνουνε για Παρίσια....

 ''στον καφενέ της Κασσιανής''  - Δοκίμιον - Σοφίας Θεοδοσιάδη
............................................................................................................


............................................................................................................