''μια επανάσταση θυμήθηκα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

αμερικανικός πίνακας του 1872 - γυναίκα Ελευθερία..

Εμένα η μάνα μου δεν είχε τίτλους και σπουδές..
δεν εκατείχε λέξεις και βαρύγδουπες εκφράσεις..
μας δίδαξε να ζούμε λεύτερα στη σκέψη μας..
μας έμαθε να αφήνουμε τα χνάρια μας 
απάνω εις τα χώματα που οι προπάποι μας βαδίσαν..
Καθόλου δεν την ένοιαζε 
αν θα μας έγραφαν τα περιοδικά..
ή και οι εφημερίδες..μονάχα μας εμάθαινε 
να γράφουμε ιστορία..
εκείνη την αληθινή.. που ροβολάει
στης Ιστορίας τα ασπρισμένα τα σκαλιά
και τον πηγαίνει και τον οδηγεί..
τον κόσμο τον μικρό πιο παραπέρα..
ήτανε πεισματάρα και επίστευε πως οι ανθρώποι
 οι απλοί..οι ταπεινοί χτίζουνε τις πατρίδες..
Κι ήρθανε τώρα κάτι αξύριστα παιδιά..
ανώριμα και άγουρα στη σκέψη..
φταίμε κι εμείς σαν εξουσία παραχωρήσαμε
στα αδούλευτα..στα ανώριμα ''τσουτσέκια''..
και μας εσφίξαν τα λουριά..
στο παντελόνι και στο νου μας...
και πως να το μπορέσουμε να ζήσουμε 
με τα σφιγμένα τα λουριά..μες στη σκλαβιά..
πως να αντέξει το ανθρώπινο ..ελεύθερο μυαλό..
τα σίδερα που ορθώσανε μπροστά μας?
Όχι δε δικαιούμαστε..δεν επιτρέπεται ποτές..
ποτές μας να σωπάσουμε..
κι ας λέν πως είμαστε σκληροί κριτές..
κι ας λεν πως δεν κατανοούν τα λόγια τα δικά μας..
οι βολεμένοι που πουλήσανε για λίγα μόνο τάλαντα
 της ψυχής τους την ελευθεριά..στο Μεφιστοφελή..
οι φανφαρονιστές του καναπέ..
είναι υποχρέωση..και χρέος μας μεγάλο είναι αυτό..
μια παρακαταθήκη στα παιδιά..
κειμήλιο η ελευθερία της σκέψης για τους νέους...
τι νόημα θα είχε η ονομασιά..
''πατρίδας'' τάχατες ελεύθερης
αν να την περπατείς 
με το κεφάλι σου ψηλά αδυνατείς..
αν εγεμίσανε οι δρόμοι πεινασμένους..
για ποιά επανάσταση που πέτυχε εσύ..
να βαυκαλίζεσαι με το λερό κοστούμι σου..
βαρύγδουπες να βγαίνουνε απ' το ανίδεο το στόμα σου..
λέξεις που έθαψαν την περηφάνεια των ανθρώπων?
Θυμήθηκα ..και συλλογιέμαι και αναπολώ..
κι αν μια επανάσταση διδάχθηκα του 1821
την Οθωμανική Αυτοκρατία που εξέδιωξε..
που εταλάνιζε τη χώρα μου για τέσσερεις αιώνες
σήμερα αιώνες πάλι και μετά..σε μια πατρίδα επιμένω
εκείνη την πατρίδα που μου φύτεψαν αληθινά..
αληθινά μέσα στα σπλάχνα..
γι αυτήν αξίζουν οι γιορτές..γι αυτήν και η περηφάνεια..
για εκείνη που μου δίδαξε..σαν βράχος να αντιστέκομαι..
σαν κύμα να διεκδικώ..σαν βράχος να υπομένω....

 ''μια επανάσταση θυμήθηκα'' - Σοφία Θεοδοσιάδη - ( εκπαιδευτικός).
............................................................................................................

............................................................................................................