22 Οκτωβρίου 2018

''σε μιας πεζούλας το σκαλί''.........


Anna Munoz Reynes
Από μικρό κορίτσι ονειρευόμουνα..όταν θα μεγαλώσω..
σε μιας πεζούλας το σκαλί..
τον κάματο της μέρας να ακουμπάω..
ή και να γίνομουν πουλί..στο αψηλότερο κλαρί..
στ' αγνάντεμα να βγάζω την ψυχή μου..
τα βάσανα..τις ομορφιές..να σιγοτραγουδάω..
στα παραμύθια τους της Χαλιμάς..το δράκο να σκοτώνω..
να ζούσα  σ' έναν τόπο ονειρικό..που χάρτης δεν τον πιάνει.
έτσι απλά..περπάταγα..περπάταγα..να φτάσω..να προκάνω..
σε μια πεζούλα καθιστή..σ' ένα μικρό κλαράκι..
άλλα λογάριαζα μαθές..κι άλλα ήρθαν και με ηύραν..
Προξενητάδες στείλαν και με ''πάντρεψαν''
με τα τερτίπια της ζωής..μου κλέψανε το σχέδιο..
και με βαφτίσανε εργάτρια..με είπαν δυνατή..
κι ούτε που με ρωτήσανε..αν το 'θελα
μελίσσι σε κυψέλη να με λένε..
Τώρα τα βράδια τριγυρνώ..κανείς δεν το προσέχει..
πως την καρφίτσα που στο πέτο μου καρφίτσωσαν ..
την ξεκαρφίτσωσα από καιρό ..δε θέλω πια να τη φοράω..
Βαρέθηκα να με κοιτούν..σαν νάμαι ένα πανύψηλο ..
αγέραστο..και δυνατό δεντρί..
Θέλω να γείρω τα κλωνάρια μου...
και νάμαι ένα χαμόκλαδο..ένας μικρούλης θάμνος..
απαρατήρητα όλοι να με προσπερνούν...
αυτοί τριγύρω  να ψηλώνουν..να κορδώνονται...
κι εγώ..να σεργιανάω στα λαγκάδια..
γιατί δεν εκατάλαβαν το μάταιον..το μονοπάτι της ζωής..
που είν' γεμάτο  αγκάθια..
ασπάλαθοι φυτρώνουνε..εκεί..μες στα κρυφά..

''σε μιας πεζούλας το σκαλί''-  Σοφίας Θεοδοσιάδη.
..................................................................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου