8 Οκτωβρίου 2018

''στις μυλόπετρες του χρόνου''.....

Βρε πως αλλάζουν οι εποχές κυρ- Νικολή.
κι όλο στα ίδια μένουν..
εσύ να τους μιλάς για τις μυλόπετρες..
του νου σου τα αλέσματα..
κι εκείνοι για κορδέλλες..παπαρδέλλες
και για ''τρούφες'' να σου κρένουν..
Κι αν στις μυλόπετρες του χρόνου αλεστήκαμε...
στα πέτρινα χτυπήματα..στο στάρι της σοδειάς μας
στης αναζήτησης τα χνάρια εχαθήκαμε..
αναζητώ..αναζητώντας το αλεύρι καθαρό..
την πρώτη ύλη στο καρβέλι της ζωής μας..
εκεί..μες στα χαλάσματα ακόμα τριγυρνώ..
τα παλιοσίδερα της μηχανής μου της παλιάς
συλλέγω..μήπως και το στήσω..και στηθώ..
στο αλωνάκι..στην πατρίδα της καρδιάς μου..
Πατρίδα σου έγραφα είναι η καρδιά..
ψάξε..εξερεύνα..αφουγκράσου ..αναζήτησε..
κι εσύ μου έγνεφες από μακριά..
καινούριο ψάχνε αλεστή..
τα μπράτσα να 'χει δυνατά..
της θύελλας τη σκόνη να αντέχει..
Όσο εκαθόσουν στην ακρογιαλιά..
οι θάλασσες σε πήγαιναν..
του χρόνου την πυξίδα σου εφόρτιζες..
μου έδειχνες τα μίλια να διασχίζω..
στο αλωνάκι..στην αντίπερα..
στην όχθη να με βγάζει..
εμούσκευε η πυξίδα σου στα αβούλιαχτα..
ελιάζονταν..εστέγνωνε στον ήλιο του Αιγαίου..
Τα 'μαθες τα χαμπέρια μας κυρ- Νικολή?
ήρθανε λεει γραμματικάδες και σοφοί..
απ' της Ευρώπης τα χωριά..
οργανογράμματα να ζωγραφίσουνε..
κουρείς να γίνουν μονομιάς..
επάνω στου κασίδι το κεφάλι..
να περικόψουνε το βιος..
ψίχουλα να πετάξουνε..
στου Χειμώνα τα σπουργίτια..
Μη μου σκιαχτείς..μη φοβηθείς..
πέταγε στα αψηλά σου....
κρέμαγε την πυξίδα σου..
με ένα ράμμα αόρατο..
απ' του ουρανού στης Γης να ακουμπά..
σαν το ρολόι του πάππου το παλιό..
το κρεμασμένο στο ζωνάρι...
της θύμησης το νήμα κράταε στέρεα..
συχώρεση μη δώσεις...
Οδήγαμε..οδήγαμε ακόμα αν μπορείς..
στο κάλεσμα και στις κραυγές..
σειρήνων μη χαθώ.. 
σειρήνες είν' περαστικές..
δαίμονες..σε καλένδες οδηγούνε..

''στις μυλόπετρες του χρόνου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
.............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου