''Δεν είναι παραμύθι η ζωή'' .

φωτο : από το διαδίκτυο

Δεν είναι παραμύθι η ζωή

ν' αποκοιμίζεις τις νυχτιές μωρά παιδιά..

δρόμοι..λιθάρια ..κακοτράχαλα στενά

γιομάτη βούρκους μονοπάτια..

μα εγώ στις φύτρες της  αναζητώ

στης ύλης μου στο χώμα την ουσία...

τρυπώνω στα λαγούμια της

της γράφω παραμύθια με χρυσές κλωστές

κι ας με σπασμένα τα φτερά

στα ρέματα τ' Αχέροντα εκείνη με πετάει..

στην ρέμβη των νυχτερινών παραπλανήσεων

γυρίζω αλλιώς τα παραμύθια μου

για να προκάνω τ' όνειρο στη μέθη μου

αναποδογυρίζω τις σελίδες τους

για να περνούν οι αρχοντάδες από μπρος

ωσάν απλοί καθημερνοί..

στης λήθης το ποτάμι να πετώ

το άδικο  που εχάραξαν απάνω στο πετσί μου..

το μίσος να ξεχνώ και να τους χαιρετώ

ο σεβασμός να 'ναι το εφαλτήριο..

η συγχώρεση..η γνώση..η ενσυναίσθηση..

και τότες η ευτυχία να απλωθεί

στης οικουμένης τα σοκάκια..

Ισότης θε να βασιλεύει στις κορφές

θα 'ναι ψηλά το πνεύμα και θα κατοικεί

στο ύψος και το μπόι του ανθρώπου..

Έτσι μ' αρέσει να κοιτώ από το παραθύρι μου

τη γη χωρίς τους φράχτες της

χωρίς ταμπέλες και οικόσημα

χωρίς βαλάντια και πουγγιά

ανισόπως μοιρασμένα..

Οι φίλοι μου θαρρούν πως παρανόησα

παράφρων σέρνομαι ντελάλης μες στις γειτονιές

μου λέν' πως ψάχνω το αδύνατον..

μα εγώ το σκάω απ' το σκοτεινό τους καπηλειό

γυρίζω στην κρυψώνα μου

έχω βρει έναν τρόπο μαγικό

το παραμύθι της ζωής να γράφω  αλλιώς..

για να αντέχει η ψυχή..μη σέπεται η αντοχή

σα σίδερο σε αλμύρα..

''Δεν είναι παραμύθι η ζωή'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,