''στο μίσχο μιας στιγμής''

 

 

Κι αν θες να δεις τον κόσμο μ' άλλα μάτια

και τον Παράδεισο να ονειρευτείς

στη μυρουδιά του γιασεμιού στους φράχτες να σταθείς..

κράτησε την αιωνιότητα μες στην παλάμη σου

στο μίσχο μιας στιγμής και μοναχά..

κλώθε και κένταε με  ένα νήμα της μετάξινο

τα απλά..τα καθημερινά..στη μυρουδιά ενός πρωινού καφέ..

εκεί στην άκρια του καφενέ..

στις φυλλωσιές του κήπου από κάτω να σταθείς..

κι ανάμεσα απ' το θρόϊσμα των φύλλων

και  των φίλων τις ζεστές ματιές να ξαναγεννηθείς..

το μίσχο μιας στιγμής να δρέψεις στην πρωινή σιωπή..

στο ανοιχτό πουκαμισάκι σου καρφίτσα

 σμαραγδένια να την κουβαλείς..

στις απλωσιές..στους κήπους να επιστρέφεις όσο μπορείς.. 

 

''στο μίσχο μιας στιγμής'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,