''νύχτες με χερουβίμ''- Δοκίμιον Λυρικόν

Τις νύχτες σκέφτομαι πιο καθαρά..η ησυχία συντροφεύει τις μοναχικές μου διαδρομές

της σύγχυσης το θάμπος της ημέρας διαλύεται..μες στην ψυχή και στο μυαλό μου..

Ιδέες..εικόνες δυνατές..συναισθήματα που εσυντρόφεψαν τη νιότη μου..

παίρνουνε σάρκα και οστά..σκιάζουν τις ασήκωτες τις λύπες μου

και τότε ξέρω πως αν περπατήσω με τα πόδια δε θα φτάσω μακριά..

γι αυτό ακολουθώ το πέταγμα των χερουβίμ τις μαγικές ουράνιες νότες τους ακολουθώ 

που με καλούν με έναν τρόπο στιγμιαία..άυλα μου κολλούν φτερά με ανεβάζουν αψηλά..

εκεί όπου η γαλήνη συναντά την αρμονία του Πλάστη..

 

Εναγωνίως προσευχόμενη..στο άγραφο βιβλίο μου στις παλαιές σελίδες 

ξεφυλλίζω την ψυχή αντλώ τις λέξεις..στίχους ταπεινούς

ζω τη μικρή ψευδαίσθηση πως ανυψώνομαι...

σκοτώνω το θηρίο που εντός μου κατοικεί..ελευθερώνομαι..

ψάλλω στιγμιαία των αγγέλων την ωδή..

Είναι απέραντη η θάλασσα της προσευχής..

λούεται του ανθρώπου η ψυχή..γαληνεύει το αγρίμι.

 

Την ώρα τούτη της οδύνης της διαπίστωσης..

της επικράτειας του κακού..πάντα με πίστη ελικρινή

η προσευχή απ' τα βάθη της..ζητάει δίκαιη ανταμοιβή..

Δεν είναι πράξη μοναχά ταπείνωσης..παράκλησις..

συλλογισμών...είναι μια πράξη υπέρτατη.. να υψωθεί ..

να φτάσει στο στερέωμα..στον ουρανό να φτάσει...

εκεί όπου βασιλεύει η γαλήνη η απόλυτη της φύσης η αρμονία..

 

Kι όλο με πάνε πιο ψηλά των αγγέλων τα χερουβικά

κι όλο η τρεμάμενη φλογίτσα των κεριών..τους πάναγνους 

φωτίζει κρίνους της ψυχής μου..

το βράδυ φτιάχνω μοναχή τον κήπο της Εδέμ μου μες στην προσευχή..

μα το πρωί..ξυπόλητη ερωμένη μου η λύτρωση..μονάχη..αργοπορούσα..

 

''νύχτες με χερουβίμ''- Δοκίμιον Λυρικόν 

 Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,