''έρως στο κύμα''

Κοχύλι ανοιγμένο το κορμί

καρτερικά γερμένο εις την έρημη ακτή

μέσα από έναν παφλασμό 

αλμύρα..θάλασσα διψά..καινούρια πάθη

τρελλό το μαϊστράλι τον εντός της άνεμο ξυπνά

την διψασμένην σάρκα να ποτίσει..

εκειό εις το θαλάμι της ψυχής 

κρυφό μαργαριτάρι να λουστεί..

έτσι εσίμωσες εσύ..το αναπάντεχον

σαν κύμα με τον ζέφυρο ευρέθης στ' ακρογιάλι

απάνωθέ της έσταξες τη θάλασσα

''μαρμαίρει'' ο έρως σου αδίσταχτα 

ντυμένος την γυμνήν στολήν

αγγίζει φευγαλέα τ' ασπρα της μαλλιά

το στιγμιαίον είναι πάντα που γεννά

αιχμαλωσίας ρίγος εις του δέρματος την φλούδα.

 

''έρως στο κύμα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,