''το γράδο''

Στα αυτοσχέδια μπάρκα σου..

όταν η τρικυμία του νου

τους λαβυρίνθους σου ανελέητα σφυροκοπά..

όταν βυθίσεις..προσροφήσεις

απειλούνε να σε καταπιούν 

το γράδο που αγόρασες στις λαϊκές τις αγορές 

γραδαίνοντας..

ανασυγκρότησιν του χρόνου σου γυρεύει..

τα γράδα λέν' είναι βαθμοί της κλίμακας cartier

μετρούνε την πυκνότητα του αλκοόλ

μα εγώ σου κρένω φωναχτά

ενίοτε μετρούνε  την πυκνότητα της ίδιας της ζωής..

τη ζώσα ύλη του κυττάρου σου υπερχειλίζουσα

με το παλιό σου γράδο να την εμετράς..

στην υπερχείλιση να λούζεται όλο το κορμί..

πριν ομιλήσεις και κοντοσταθείς 

στις συμφορές..εις τα δεινά του κόσμου τούτου

για να μπορέσεις να τον σώσεις..να σωθείς

το μπόι σου στον καθρέφτη να κοιτάς

να επιλέγεις την αθώαν..δημιουργικήν σου σιωπήν

στα πρωινά της πάλλουσας σιωπής

ν' ακούς την μελωδίαν της ανθρώπινης φωνής

το θρόισμα απ' τα έγκατα των απέλπιδων κραυγών..

Κάθε απερίσκεπτη δραστηριότητα εν θερμώ

λογίζεται από τους Θεούς ανοησία..

το γράδο πάντα να το κουβαλείς

μονάδα μέτρησης πυκνότητας του νου

την καρμικήν πορείαν σου ν' ακολουθεί 

φορτωμένο αγνές προθέσεις της Νεμέσεως..

άλλοι το λένε ζύγι της ζωής

μα εγώ το λέγω αρμονία.

 

''το γράδο'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,