''ΡΗΧΟΤΗς''

Κράταε το βλέμμα αψηλά και μην το χαμηλώνεις..

στο χωνευτήρι της ρηχότης να μην αλεστείς..

γιατί ό,τι είναι αληθινό.. κατάματα ..

με γυμνά μάτια πάντα να θωρείς..

κρύβει στα σπλάχνα του ομορφιά..

καταθέτοντας εισπράττεις..

Και αν ακούσεις τις περπατησιές ξωπίσω σου

ανάσες να σε ακουμπούν μη φοβηθείς..

ίσως και να 'ναι οι Ερινύες που σε κυνηγούν

που δεν επρόλαβες

στους σύντομους δρασκελισμούς σου της ζωής 

καθώς δεν πρόκανες 

εις την λοβήν την επικράτειαν της έπαρσης

εις τα λημέρια της ρηχότης να φυτέψεις φως

που δεν επρόκανες σοδειές για να συλλέξεις..

ίσως και πάλι οι Ερινύες να 'ναι τιμωροί

που δεν ταξίδεψες

για να προσφέρεις γην και ύδωρ και το άρτυμα

στα αλυσοδεμένα τα λαγούμια 

των αδικημένων να τα φτάσεις.

Ίσως και να 'ναι ο ήχος και των λιθαριών

που δεν ετόλμησες στο κρακελάρισμα  

εις της ρηχότης τα λημέρια να κυλίσεις..

έτσι καθώς τους ελαφρείς τους περιέλουζε

η αβάσταχτη  η εντός των ελαφρότης..

 

''ΡΗΧΟΤΗς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,