''τρυφερές φωνές''

Άλλαξε ρότα..άλλαξε ματιά

το βλέμμα καθοδήγα

σκύψε και δες τον κόσμο στο βυθό

ρίξε του λύχνου σου το λιγοστό το φως

εις το κελάρι του

να φωτιστεί το σκότος της ψυχής

άκου τις φωνές εκείνες τις ιδανικές

τις τρυφερές

ως θα 'θελες μεταξωτές

να υπάρχουν και να είναι..

φύγε μακριά των..των οχλοβοών

μείνε μονάχη μες στις μουσικές των

εκείνων των φωνών που σε γαλούχησαν

στα υψιπετή..εις τα τρανά ιδανικά των αξιών

του έρωτα..της πατρίδας ..των παιδιών σου..

των γονιών σου..της αγάπης..

Για..

αν δε μιλάς για τα τρανά και τα μεγάλα και τα ιδανικά

πως θα αντέχεις τις βαρειές τις μέρες που παραμονεύουνε

στα καθημερινά σου της πεζότης...

 η επική αγάπη σου για τα τρανά..τα άφθαστα

ύδωρ αρτεσιανής πηγής στη γη σου ποτισμένα..

''τρυφερές φωνές'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,