⫷λυχνάρια που εσβήστηκαν τα μάτια σου⫸

Λυχνάρια που εσβήστηκαν τα μάτια σου

τις νύχτες  μου εφώτιζαν στους άγριους Χειμώνες

μανία τ' ανέμου τα έσυρε στα άδυτα βαθειά

νέος Χειμώνας σεργιανάει στο περβάζι μου

τόσο μακρινό το βλέμμα σου 

που και τη μνήμη χάνω.

Δε με φοβίζουν τα Φθινόπωρα

οι παγεροί που έρχονται Χειμώνες

αγάπη σαν κλαδεύω τα πρωινά

στο συναπάντημα ανοίγουνε οι κάλυκες

ανθούνε τα μπουμπούκια.. 

είναι όμορφο που οι ψυχές

στις μυρωδιές τους συναντιούνται !!!

μα είναι αβάσταχτο να καρτερώ 

το βλέμμα το ζεστό σου..

 ⫷λυχνάρια που εσβήστηκαν τα μάτια σου⫸  - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,