⫷ η κάμψη του ποιητικού λόγου⫸

Έπιανε συχνά ομίχλη ο τόπος που εγεννήθηκε

απ' τα μικράτα της συνήθειο το 'χε

επεριφέρονταν μες στο θολό τοπίο

έψαχνε να 'βρει ολίγη απ' τη δροσιά

μες στις μικρές θολές σταγόνες..

κι ύστερα απορημένη εξεδιάλυνε

σπάζοντας τα μικρά τα σταγονίδια

θηρία στο δάσος των γραμμάτων ανακάλυπτε

έρχονταν κατεπάνω της σπαραχτικά

καθώς κρεατομηχανές ποιήσεως

αλέθανε με θράσος απερίγραπτον

σε συλλογές ποιήματα αχταρμάδες.

Της εγεννήθη ανάγκη επιτακτικτή

την κάμψη του λόγου του ποιητικού να προστατεύσει

να ψάξει μες στο συρφετό

είχε υποχρέωσιν εις τους προπάτορες

διαμάντια ν' ανασύρει πεταμένα

την ταλανίζαν ενοχές.. για το απώτερον το μέλλον..

Τα λόγια της εθέλησε αφειδώλευτα

να τα σκορπά στ' αλώνια

να βρίσκουν δέντρα εις τους λόφους..στα κλαριά

βλαστολογώντας ύψος..

Απελπισμένη επίστευε..στην θείαν δίκην των καιρών

που εκακοποιήσαμε την γλώσσα την Ελληνικήν

που εκαταχραστήκαμε για ίδιον όφελος και μοναχά

ευκαιρίες.. καταστάσεις.

Απέδιδε μεγάλην σημασίαν εις αυτό το έσχατον

το ποταπόν εγώ...........

καθώς φρονούσε πάντοτε

της ρήσης θιασώτης ήτο τούτης της σοφής..

"την ελαφράδα ηράσθησαν πολλοί

τους ελαφρείς..τους εκμεταλλευτές μιας προβολής

τους ερίχνανε στης λήθης το πηγάδι."

⫷ η κάμψη του ποιητικού λόγου⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,