⫷πρόβα της νύμφης⫸

Η πρόβα εκράταε ολάκερη ζωή

έκοβες- έραβες εις το πρελούδιον

συνταίριασμα μελωδικόν ''επιθυμούσα''

από καιρό οι νότες ξεθωριάζαν στη σκηνή

δε βρίσκαν χείλη να ψελίσσουν τη γιορτή.

ελιγοστεύανε κι οι γιορτινές οι μέρες..

Θέλει κουράγιο να την φανερώνεις την ψυχή

θέλει αντοχή να την κρεμάς  στα μανταλάκια

θέλει αισιοδοξία περισσή για να την τραγουδάς

σαν λάβα όταν δραπετεύουν απ' τα στήθια σου

πυρακτωμένα της συντρίμια ..

γι αυτό η πρόβα..αέναα απόμενε μισή.

άδεια η σκηνή..παράφωνες οι νότες

μες στη μαβιά της τη σιωπή

η νύμφη λικνιζόταν βυθισμένη αναπολούσα..

σπηλιές που εσυνάντησε..περάσματα κρυφά

πηγές π' ελούσθηκε  στα κρύα τους νερά

τώρα μονάχη της πλανιέται στον αγέρα.

 ⫷  πρόβα της νύμφης ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,