⫷ ζώντας εις το λυκόφως το στερνόν⫸

Ζώντας εις το λυκόφως το στερνόν

μίαν ευκαιρίαν δεύτερην εκέρδισα εις την ζωήν

άνοιξα έναν πόλεμο άγνωρο ως τα τότε για εμέ

αυτόν με την ψυχή μου.

Συλλογισμοί με βύθισαν στο φρέαρ της αληθινής ζωής

με καταπόντισαν στον πιο βαθύ βυθό της

λυτρωτικά εσκέφθην μίαν χαραυγήν

το φωτεινό σου μονοπάτι αν θες να βρεις

στο σταυροδρόμι μην χαθείς

μη σε τυφλώσουνε οι προβολείς

αν βούλεσαι τη σκόνη να ξεπλύνεις..

Ο καθένας χτίζει τον δικό του κόσμο τον μοναδικόν

και ζει μέσα σ' αυτόν..

βρίσκει έναν τρόπο να αρνεύει την ψυχή

έχουνε κι οι ψυχές ιδιωτικές..προσωπικές επιθυμίες

η δική σου επιθυμία δεν κουμπώνει στην κουμπότρυπα

της ειδικής..της ιδικής μου επιθυμίας

μονάχα σαν η αγάπη και ο έρωτας μας ανταριάζουνε

ίσως να γίνει ένας τόπος μας κοινός

να κατοικήσει η γαλήνη του Θεού εις τα εσώψυχα εντός

ίσως ν' ανέβουμε μαζί τη σκάλα του ανθρώπου..

Να ξέρεις το..δεν το 'χω μυστικό

κάθε που νυχτώνει οι σκέψεις μου

 γλυκά με τυραγνούνε βασανιστικά

ίσως να φταίει η ώρα του λυκόφωτος

την ενηλικίωσιν π' αρνείται στα ναυάγια

που κουβαλώ χρωματιστά μες στην ψυχή μου..

 

⫷ ζώντας εις το λυκόφως το στερνόν⫸ - Δοκίμιον Λυρικόν 

Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,