Τ’ απλό παιδί, που εγώ αγαπώ, δεν έζησε στα πλούτη,
δεν έχει τρόπους να φερθεί, και μήτε να ντυθεί,
-μα είναι το πιο καλό παιδί, που μέσ’ στην πλάση τούτη,
μπορεί ν’ απαντηθεί.
Δεν ξέρει γράμματα πολλά, δεν κάνει για σαλόνι,
τα ρούχα του είναι της δουλειάς, τριμμένα και παλιά,
-μα το μεγάλωσε το φως, αυτό που μεγαλώνει
τα ξένοιαστα πουλιά…
Κι άλλοτε μου ’τυχε ξανά, στο διάβα κάποιου δρόμου,
να περπατήσω φιλικά με διάφορα παιδιά:
-μ’ αυτό, σεμνό και ταπεινό, βαδίζει στο πλευρό μου,
σα μια μικρή καρδιά…
Κι όταν των άλλων των παιδιών τα λούσα βλέπει πλάι,
κι αυτό δεν έχει πιο καλό κουστούμι να ντυθεί,
τότε γυρίζει τη ματιά και μου χαμογελάει,
-να παρηγορηθεί…
Ναπολέων Λαπαθιώτης.
.............................................................................................................
σκέψεις............
Πάντα αγαπητοί μου η ελεύθερη έκφραση ενοχλούσε..
ενοχλούσε μερίδα ανθρώπων που διαχειρίζονταν το σύστημα
και κατ' επέκτασιν την εξουσία...
Μια αλληλουχία συμφερόντων ..σκέψεων ιδεών αντικρουόμενων..
έμπαινε τροχοπέδη στη διακίνηση των αληθινών ιδεών..
Γνωστή σε όλους μας η λογοκρισία από την εποχή του Μεταξά..
Κάπως έτσι..από αυτά που διάβασα..
γι αυτό το συγκεκριμένο ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη..
μ' έκανε να κάνω σκέψεις..σκέψεις που αγγίζουν διαχρονικά..
όσους ενοχλούνται να κοιτάξουν πιο χαμηλά..
να ρίξουν το βλέμμα στα κατώτερα στρώματα..
έτσι θαρρώ ξεκίνησε και αυτός ο πόλεμος
για τη δημοσίευση του συγκεκριμένου ποιήματος..
Ποιοί άραγε ενοχλούνταν από ανέκαθεν με το ''ξεστόμιζα'' της αλήθειας
για τις τάξεις της κοινωνίας..και τον παραγκωνισμό των παιδιών..
''ενός κατώτερου Θεού'' κατά τη γνώμη τους ?
Ποιοί φοβόντουσαν πάντα τον ξεσηκωμό του λαού?
η φίλη σας Σοφία..............
Κάπως έτσι λοιπόν καταγράφηκε αυτή η ιστορία :
Σε πρώτη μορφή γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 1929, ξαναδουλεύτηκε τον Μάιο του 1934 και πήρε οριστική μορφή το καλοκαίρι του 1935. Από επιστολή του ποιητή, προκύπτει ότι ο Πέτρος Χάρης αρνήθηκε να το δημοσιεύσει στη Νέα Εστία «για λόγους ηθικής» αλλά ο ίδιος ο Χάρης αρνήθηκε στον Δικταίο ότι είχε ποτέ απορρίψει Λαπαθιώτη. Πάντως δεν μπήκε ούτε στην έκδοση του 1939 ίσως για το φόβο της λογοκρισίας.
Η Φιλολογία έρχεται σήμερα, ύστερα από 52 χρόνια, να «εξακριβώσει το πράγμα». Το ποίημα του Λαπαθιώτη δημοσιεύτηκε πράγματι στη «Φλόγα». Στο τελευταίο τεύχος που εξέδωσε το περιοδικό (τχ. 6-7, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1935) δημοσιεύεται πρώτο πρώτο το ποίημα με την ένδειξη «Ανέκδοτο»
πηγή: ιστολόγιο Νίκου Σαραντάκου.
.............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου