Θωπείες ανέμου στροβιλίζουνε το νου..
σκορπούν τη σκόνη που εκατακάθησε..
στης μνήμης τα συρτάρια..
χορεύοντας..ανάμνησης χορό..
Της νιότης μου το παραθύρι της καρδιάς..
''λιλά'' βαμμένο ήτανε χρώμα..
έκλεβε απ' την παλέτα σικλαμέν..
από της πασχαλιάς τα ''φραγκοστάφυλλα''..
που εκρέμονταν θαρρείς προκλητικά...
στο τσιμεντένιο το πλατύσκαλο..
στην ξώθυρα της μάνας μου..
νοικοκύρης φιλόξενος μιας πασχαλιάς..
της πολυκαιρίας ραγισμένο..
των χειλιών του..το πιθάρι..
σκαρφάλωνες με χάρη ανεβάζοντας..
σύροντας τη μικρή μου τη ζωή ψηλά..
δαντέλλα πλέκοντας στο μωβ..
στο ξύλο το βελανιδένιο σου..
ολόλευκό μου παραθύρι..
Τ' άνθια τα λιλά!!!
μπερδεύονταν τ' άνθια μου
της νιας μου της ψυχής..
με τ' άρωμα του ολόφρεσκου..
του δέρματος..παρθένου του κορμιού μου..
αθόρυβοι προσκυνητές..
της νύχτας μου φωτίζοντας..
το σκοτεινό μου της ψυχής το παραθύρι..
μεροληπτώ μου λες..συγχώρα με..
τι..ντύνομαι..φορώ κατάσαρκα..
συρτάρια που αναδύουνε μοσχοβολιά..
επαραφύλαγαν..μιας σύναξης ερώτων..
με κυνηγούν τα βράδια ακόμα..εσαεί..
''σαν να μην πέρασε μια μέρα'' - Σοφία Θεοδοσιάδη
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░
Αφιερωμένο εξαιρετικά..τούτο το μερακλίδικο..
τραγούδι βαθύ..σε όσους άντεξαν στο χρόνο..
νοστάλγησαν και δεν ξέχασαν..
σαν να μην πέρασε μια μέρα !!!
Μαγευτικοί στίχοι..με παρασέρνουνε...
με σκορπούν στο χρόνο..................
Εξαιρετικός...Δημήτρης Αποστολάκης !!!
η φίλη σας Σοφία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου