το πουλί και το αυγό....

Michail Kudinow «Walking Bird»

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα πουλί που δεν μπορούσε να πετάξει. Περπατούσε όπως τα κοτόπουλα γύρω-γύρω στο χώμα, αν και γνώριζε καλά ότι υπάρχουν πουλιά που μπορούν να πετούν.
Και πως τα έφερε η μοίρα, με μία σειρά συμπτώσεις ν’ ακολουθούν η μία την άλλη και βρέθηκε να κλωσσά στη φωλιά του το αυγό ενός πουλιού που πετούσε.
Σύντομα ο νεοσσός εκκολάφθηκε, έχοντας τη δυνατότητα (κι αυτός) να πετά.
Ρωτούσε το θετό του γονιό: «Πότε θα πετάξω;» και το δεμένο γερά στη γη πουλί του απαντούσε κάθε φορά: «Πρέπει απλά να κάνεις υπομονή και θα πετάξεις, έτσι όπως κάνουν όλα τα πουλιά».
Γιατί δε γνώριζε πως να διδάξει στο μικρό πουλί να πετά. Δε γνώριζε καν πως δεν είχε απλά παρά να του δώσει μια και να το ρίξει απ’ τη φωλιά ώστε ν’ αναγκαστεί να ανοίξει τα φτερά του.
Και κατά ένα παράξενο τρόπο, ούτε ο νεοσσός μπορούσε ν’ αντιληφθεί καθαρά την κατάσταση. Τον μπέρδευε η ευγνωμοσύνη για το πουλί που τον είχε κλωσήσει ως γονιός.


«Δίχως τη δική του βοήθεια, σίγουρα θα είχα παραμείνει στο αυγό», 
επαναλαμβάνε στον εαυτό του.Κι άλλες φορές μονολογούσε:
 «Αν κάποιος κατάφερε να με κλωσήσει, 
σίγουρα θα καταφέρει και να μου δείξει να πετώ. 
Όλα είναι ζήτημα χρόνου ή ίσως ζήτημα δικής μου προσπάθειας
 ή έστω κάποιας ιδιαίτερης σοφίας: ναι αυτό είναι. 
Κάποτε θα έρθει η μέρα και ό,τι με έφερε μέχρι εδώ,
 θα φροντίσει για τη μετάβασή μου στο επόμενο στάδιο.»
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░░ ░ ░ ░
Το παραμύθι αυτό εμφανίζεται σε διαφορετικές μορφές στο έργο Awarif Al-maarif 
του 12ου αιώνα (Suhrawardi) και φέρει πολλαπλά μηνύματα.
Λέγεται ότι μπορεί να γίνει κατανοητό διαισθητικά,
αναλόγως του επιπέδου συνείδησης κάθε ακροατή.
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░
Πηγή: Idries Shah (1969) «Tales of the Dervishes Teaching Stories of the Sufi Masters
Over the Past Thousand Years»,E.P. Dutton & Co. Inc., New York, USA

...................................................................................................................................................................