''ταξιδευτές ονείρων..παιδικά μας παραθύρια'' - της Σοφίας Θεοδοσιάδη..

Παράθυρα παλιά της μνήμης μας..παράθυρα σιωπής..νοσταλγικά..
ρεμβάσματος..γραψίματος..σχεδίων.. 
ταξιδευτές ονείρων..στο αγνάντιο της ψυχής..
τα παιδικά μας παραθύρια..
ταξιδευτές ονείρων τα μικρά παιδιά...
προκλητική η μέθη των χρωμάτων του..του κόσμου..
που εσυννέφιαζε συχνά..κι αλλοτε ηλιοφορούσε..
έγραφες ώρες ατελείωτες..γράμματα εταχυδρόμαγες..
με τον κονδυλοφόρο του μυαλού σου.. 
κι ας ήξερες πως παραλήπτη τους ήσουνα η ίδια εσύ..
έτσι σαν μια κουβέντα να άνοιγες.. 
με τον ψυχρό..τον άγνωστο το χρόνο σου..
και με τους άλλους γύρω σου..
που έψαχναν κι εκείνοι να χαρούν..
 ένα άγγιγμα..ένα βλέμμα..μια ματιά..
το πουπουλένιο χάδι ενός παιδιού στο όνειρο..
τα 'κανε όλα και έμοιαζαν αγνά και αληθινά..
Μα γρήγορα Θεέ μου που περνούν..
 τα χρόνια αυτά της αθωότητας..
τα χρόνια αυτά της νιότης..
και τώρα στέκεσαι στα γράμματα μπροστά..
και αναλογίζεσαι και σκέφτεσαι..
με πόση ευκολία οι άνθρωποι 
 κάθονται πα στο ψέμμα τους μπροστά..
με πόση δυσκολία δεν τολμούν..
έστω και μια φορά..
να ξεστομίσουνε μια αλήθεια ολόκληρη...
μια αλήθεια ατόφια και ξεγύμνωτη...
με δίχως καρυκεύματα...
με δίχως κέρδος και μ' ανιδιοτέλεια...
μια αλήθεια της καρδιάς..
 Πάλι πηγαίνεις κι έρχεσαι..
κρατάς το παραθύρι σου κλειστό..
μη σου βραχούν τα όνειρα τα παιδικά..
κοιτάζεις την εικόνα σου στο τζάμι του..
το είδωλό σου αναλλοίωτο..στο χρόνο ζωντανό...
σου ψιθυρίζει ένα μυστικό..
κράτα το όνειρο ζεστό..και να το ταξιδεύεις...
Πολέμα τις κακές τις μάγισσες..
μη σταματάς να γράφεις γράμματα..
ξόρκιζε το κακό τους...
Πάλι ξεχάστηκες στο παραθύρι σου..
γέμισε στάλες της βροχής..δεν είσαι πια παιδί..

''ταξιδευτές ονείρων..παραθύρια παιδικά'' - Σοφία Θεοδοσιάδη.
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░░ ░ ░ ░ ░


......................................................................................................................................................................