Για να προλάβεις ήθελες κι εσύ...μια όμορφη γιορτή...μια φιέστα λαμπερή...σαν και των άλλων να ετοιμάσεις..να νιώσεις πως στο πανηγύρι αυτό...μονάχος κι έξω πια κι εσύ δεν είσαι....
Χρόνια και χρόνια βαυκαλίζοσουν...πως τα κατάφερνες...και όπως όπως...με την πενιχρή σου τη συμμετοχή...που σε σένα πλουσιοπάροχη φαινόταν...συμμετείχες....
Μα τα χρόνια γρήγορα κυλούν...σαν το νεράκι στο ρυάκι....και παρασύρουν γρήγορα τις σκέψεις σου τις βιαστικές...
Τώρα μονάχος σκέφτεται αργά...και ήρεμα και ψύχραιμα και χαλαρά....
Δε βιάζεσαι τη ζωή να προσπεράσεις....
Θέλεις με βήματα αργά...να τη ρουφήξεις τη ζωή...αξία που της πρέπει να της δώσεις....
Τι μαγικό πια τώρα εδώ...τις εικόνες σου να σχεδιάζεις...εικόνες χωρίς τον φόβο κριτικής...ελεύθερα ...αισθαντικά αληθινά...βγαλμένες απ' τα βάθη των δικών σου χρόνων...
Τι μαγικό να προλαβαίνεις άσπρα σαν χιόνια νάχεις τα μαλλιά...κι εσύ να μη φοβάσαι πως γερνάς...αφού παιδί μες στην καρδιά σου μένεις....
Σκέφτηκες άραγε ποτέ...πόσες φορές ερούφηξες την ίδια τη ζωή γερνώντας ?
Τι δώρα δεν επήρες ...δεν φορτώθηκες γερνώντας...?
Φοβόσουνα ...φοβήθηκες ...φοβάσαι το ηλιοβασίλεμα της δύσης της ζωής...
Ποτέ σου δεν εσκέφτηκες θαρρείς....ποτέ σου δεν στοχάστηκες μπροστά στα δειλινά...τα χρώματα που εσύ ζωγράφισες....τα μονοπάτια τα πολύχρωμα της νιότης σου ,που μέχρι εδώ σε φέραν....
Ναι ...μα είσαι τυχερός, που πρόλαβες και ''γέρασες'''που τόσες μέρες δώρο σου προσφέρανε οι καλές σου οι μοίρες της ζωής....
Πάψε να θλίβεσαι και να κοιτάς το μονοπάτι της διαδρομής...που στον προορισμό σου θα σε βγάλει...
Πάντα τις λέξεις να εξηγείς : αρχή- μέση και τέλος....
Αν η σειρά τηρήθηκε αυτή...από τους τυχερούς λογίζεσαι και γαλήνια βάδισε ως το τέλος...
Έρχονται μέρες γιορτινές...μέρες αγαπησιάρικες..μέρες ζεστές που την καρδιά γεμίζουν φως...
Μη θλίβεσαι ...την εσωτερική σου μοναξιά,προσπάθησε να την νικήσεις...
Αγάπησες ...αγαπήθηκες....χάρηκες και μοίρασες χαρά...
Και τώρα Χριστούγεννα μπροστά σου πάλι έρχονται...κι εσύ αναπολείς...
Γιορτή σπιτιού...γιορτή αγάπης...
Με τους ανθρώπους που αγαπάς...γλυκά ρομαντικά και ήσυχα κι αυτές τις μέρες θα περάσεις....
Το πιο ρομαντικό για μένα το ταξίδι σου, στις μέρες που θα έρθουν...είναι εκεί μέσα στη ζεστασιά...στα βλέμματα των ανθρώπων που σε αγαπούν...εκεί να ξημερώσεις...
Οι φιέστες και τα περιττά σου τα στολίσματα ...εσένα σε βαραίνουν....
Τις μυρωδιές απόλαυσε...από των ανθρώπων σου τη θέρμη !!!!!
Σοφία Θεοδοσιάδη....
Αφιερωμένο στους μοναχικούς ανθρώπους της ζωής μας...αλλά όχι μόνους....
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου