Πίνακας ζωγραφικής το αύριο....

Ας την περπατήσουμε κι αυτήν τη μέρα...
 σιγανά κι ελπιδοφόρα... μαζί....για την ελπίδα μας κινώντας... 
Λέμε αύριο..λέμε αύριο...κάθε μέρα αύριο...Λέξη μαγική το αύριο...

Αναβολή της απελπισίας..
διωγμός της συνειδητοποίησης...εξορία του τέλους....

Μα θάρθει το αύριο ?

Θάρθει το αύριο...

Πάντα έρχεται το αύριο....

Πίνακας ζωγραφικής το αύριο....

Στο κάδρο του χωράμε όλοι ?

θα φτάσουνε τα ''χρώματα'''για να μας ζωγραφίσουν ?

Θάμαστε θαμώνες αυτής της ζωγραφιάς του αύριο
 ή τάχατες εκεί στην άκρη εμείς δεν θα χωράμε?

Εσύ μου λες πως θα χωρέσουμε...

Κι εγώ που τόσο επιθυμώ να σε πιστέψω...
τρέχω στο κάδρο μέσα να κρυφτώ....

Ένα μικρό αποτύπωμα ζητώ...σαν μια φωτογραφία της στιγμής εγώ να μείνω....

Μέσα στο κάδρο που ζωγράφισες εσύ...που στάθηκες πιο δυνατός ζωγράφος....

Είναι καμμιά φορά οι αδύναμοι που μοιάζουνε...να είναι οι δυνατοί....

Τα σκόρπια μου κομμάτια ...τι ζωγραφιά θα γίνονταν σε κάδρο κρεμασμένο ?

Είναι που σαγαπάω πια..και στο δικό σου κάδρο ...ονειρεύτηκα να μπω...

Μας κάνει πάντα ο έρωτας...η ανάγκη του η μεγάλη...τις ζωγραφιές να κυνηγούμε....
Σοφία Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,