Ο Χρόνος φεύγει....τρέχει και κυλά.....

Ο χρόνος φεύγει ...τρέχει και κυλά.....
Μαζί του παρασέρνει μαγικές στιγμές...λύπησες...όνειρα μισά...και όνειρα ταξιδεμένα...
Κάθε που πιάνω στο ημερολόγιο Δεκέμβρης τέλος να δηλώνει...μοιραία κι αναπάντεχα κάθε φορά ...σε απολογισμούς το νου μου σπρώχνω ...''ταμείο'''τον υποχρεώνω για να κάνει....
  Ποτέ μου το χρόνο δεν εμέτραγα.....
Ποτέ μου μπροστά του  δεν στάθηκα...μέσα από τα ρολόγια τους λεπτοδέιχτες.. ...στα δευτερόλεπτα....την ζωή μου δεν την μέτρησα...
Δε θέλησα να τον υπολογίσω...και να αναμετρηθώ μαζί του...
Κι αυτός σαν να το κατάλαβε ...και κάθε χρόνο μούκλεινε το μάτι...και μου ψιθύριζε :
Του χρόνου πάλι εδώ...

Κι εγώ τον πίστευα...και άρχιζα ξανά κι ονειρευόμουν...
Τα άπλωνα μπροστά μου όλα τα όνειρα...σαν τα υφάδια τ' αργαλειού της μάνας μου...
Και ύφαινα...και ύφαινα ...με το μυαλό μου να μην σταματά...
Τα έβλεπε αυτός και πότε πότε γέλαγε συγκαταβατικά...κι άλλες φορές με ειρωνεία με κοιτούσε...μα πάντα μου υπόσχονταν και να μου τάξει προσπαθούσε....
Μα έτσι κι αλλιώς η ελπίδα πάντα υπήρχε και θα υπάρχει στους ανθρώπους....
Ένα του μένει τώρα πια ...μπρος στην πραγματικότητα που  σήμερα απλώνεται μπροστά του για να σκύψει...

Έτσι κι εγώ...χωρίς να τρελλαθώ...θα αναλογιστώ τη μέρα τούτη...και φευγαλέα στα δάχτυλά μου θα μετρήσω....
Τα γεγονότα που σημαδέψαν τη χρονιά αυτή...και από που να ξεκινήσω ?
Την πιο μεγάλη προδοσία να σκεφτώ των ιδεών ...που και λαγούς με πετραχήλια είχαν κρυμμένες...και που ποτέ λαγούς δεν είδαμε?
ή να θυμηθώ τα πολιτιστικά και αρχαιολογικά ευρήματα...που βορρά στα στόματα κι αυτά και στης Πολιτικής την προπαγάνδα μέσα εκεί θαφτήκαν...
Μα όχι ανθρώπινα και ήρεμα και γαλήνια θα σκεφτώ...τη μέρα αυτή με τους αγαπημένους μου να την περάσω...

Αλάλιασμα στους δρόμους και στα μαγαζιά...παντού στα κέντρα ...στις ταβέρνες....
Το ρεβεγιόν σου λέει πως θέλουνε εκεί να το περάσουν....
Φαντάζονται ...φαντάζονται...πιέζονται και τρέχουν και τρέχουνε...όλα να τα προλάβουν....
Δώρα πολλά να κάνουνε και ακριβά αν μπορούν....ψώνια πολλά να φορτωθούν ...μην τύχει και πεινάσουν...να προλάβουνε και να κοιμηθούν...πριν για τις πίστες ξεκινήσουν...
Και ούτε που γύρω τους κοιτούν...πως εκεί στη '''μύτη'' τους από κάτω....μέσα στην παγωμένη νύχτα της Παραμονής...ούτε κουβέρτα για να σκεπασθούν κάποιοι άνθρωποι σαν και αυτούς δεν έχουν...δεν θέλουν να κοιτούνε γύρω τους τα μίζερα...γιατί τον κακό τους εαυτό θαρρούν πως τους θυμίζουν...

Που είναι εκείνο το αθώο το παιδί...τον κόσμο που ονειρευόταν πως θα ομορφύνει ?
Εχάθηκε και να το αντέξει πια κανείς μας δεν μπορεί...μπρος στις εικόνες που του το θυμίζουν....
Άπληστος είναι ο άνθρωπος.που δεν σκέφτεται...πως τυχερός ...με όλα του τα μείον...αφού σε ένα σπίτι κατοικεί και μένει...
Ίσως να υπάρχουνε και τυχερότεροι απ' αυτόν...και σίγουρα υπάρχουν...
Μα το μυαλό σου δόθηκε...για να πορεύεσαι σωστά και λογικά...και την χαρά και την ευτυχία...από άλλα μονοπάτια  να την  ψάχνεις... 

Κι έρχεται η μέρα που κατάκοποι...και με το άγχος τους να τους φουρκίζει ...να απολάυσουν τίποτα από όσα ονειρεύτηκαν και προγραμμάτισαν δεν κατορθώνουν να γευθούν...
Είναι απλά και εύκολα τα δώρα της αγάπης να γευθείς...αν στα απλά...στα λιτά...στα όμορφα θελήσεις να εστιάσεις να σταθείς...
Οργάνωσε τη μέρα σου με αγάπη περισσή...φροντίδα βάλε από καρδιάς και νοστιμιά σε ό,τι κι αν αποφασίσεις να σερβίρεις...

Το πιο νόστιμο ...το πιο γλυκό...είναι αυτό που η σκέψη μας και η καρδιά μας...στους ανθρώπους μας  ,μπορεί να καταθέσει...
Άσε το χρόνο να κυλά...με ομορφιές να τον γεμίζεις...
Κομμάτια αυτός δεν γίνεται...ένας είναι ολόκληρος ...ποτέ δεν σταματά...να τον δεσμεύσεις σε κουτιά και σε ρολόγια μην επιχειρείς...
Μη στέκεσαι στ' ασήμαντα...και γέλα σαν μικρό παιδί...προσπάθησε το καταπιεσμένο σου '''παιδί'''στην επιφάνεια να βγάλεις....

Καλή Χρονιά  !!!
Καλό Νέο Ξεκίνημα στα όνειρά σας !!!

 Κείμενο -Σοφία Θεοδοσιάδη. 
.................................................................................................................................................................