Έξω βρέχει...

Βρέχει και βρέχει έξω εκεί ...με μια βροχή.. σιγανή και ασταμάτητη....ποτιστική ...ποτίζει ...δροσίζει ...νοτίζοντας το χώμα....
Βιαστικοί ...περαστικοί διαβάτες...να κρυφτούν στο περβάζι που σταλάζει προσπαθούν...
Χάνεται το βλέμμα στον ορίζοντα ...ένα έγινε το γκρίζο με της θάλασσας την γαλάζια τη γραμμή...ένα σαν ένα πέλαγος της γης και του ουρανού το χρώμα...
Δεν είναι μελαγχολική εικόνα αυτή...κι ας σκοτεινή σου μοιάζει....
Ρίχνει ποτιστική βροχή...ξεπλένει...ήχους σιγανούς κι ελπίδα για αναγέννηση και ανανέωση υπόσχεται να φέρει...

Μα εσύ θλιμμένος στη γωνιά...τα ρούχα σου φυλάς μη και βραχούν και τα μουσκέψεις....
Kι ύστερα τρέχεις να χωθείς σε κάμαρες ζεστές που ονειρεύεσαι...και νοσταλγείς...κι εικόνες μπρος στα τρομαγμένα και βρεγμένα απ' τη βροχή τα μάτια σου να ζωγραφίσεις...
Μικρές και φτωχικές σου μοιάζανε οι κάμαρες του τόσο δα μικρού του τόπου σου...μα ήτανε αγάπη...ζεστασιά...γέλιο και ευτυχία σπαρμένες...
Βαριά τα βήματά σου σέρνεις τώρα πια στο καφενείο με τις λάμπες τις χλωμές και τα χαμηλωμένα φώτα να βρεθείς...παλιές σου θύμησες στη λησμοσύνη προσπαθείς να μην αφήσεις...

Περαστικέ διαβάτη....τόμαθες και τώρα καλά το ξέρεις...πως όσο κι αν βραχείς...σαν μια καινούρια προσμονή...με το σταμάτημα των σταλαγματιών επάνω στο κορμί σου...το ''άλλο''  το ''ολόφρεσκο'' ... το ''καινούριο'' θα φυτρώσει...
Είναι που νότισε η γη απ' την πολλή βροχή...και να καρπίσει καρτερεί και πάλι...
Αν σκέφτηκες...αν μπόρεσες...τις λάσπες από πάνω σου να διώξεις...αν και το εκατόρθωσες ...
δροσοσταλίδες μες στο νου εκεί να σε δροσίζουν...μη φοβηθείς τη σιγανή βροχή...ποτιστική.. και γόνιμο το έδαφος θα κάνει...
Έτσι γεννιούνται στη ζωή οι φρέσκιες... οι γόνιμες και καρπερές εκτάσεις...μόνο μετά από βροχή......

 Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη. 
................................................................................................................................................................

Υπέροχο Βίντεο...υπέροχη μουσική...θαυμάσιες σκέψεις....

                                                                Lost Bodies ( Vrohi...)
                                       Music, lyrics & video by Lost Bodies, Vocals : Silia

"Όπου μένω εγώ, η βροχή σταματάει νωρίς. Οι λίμνες γίνονται γούρνες λάσπης και τα ποτάμια ουλές στο φλοιό της γης. Oι άνθρωποι χαίρονται προσωρινά την καλοκαιρία, γρήγορα όμως επιζητούν μια συννεφιά που χρησιμεύει και ως σκιά. Η απόσταση ως την επόμενη βροχή είναι άδικη, άδικος και ο χρόνος που δε με λυπάται [...] και η βροχή... η βροχή πάντα σταματάει νωρίς."

....................................................................................................................................................................