Λύτρωση..............

Μιλάς συχνά για τη μαγεία της ζωής και των συναισθημάτων τη μαγεία....
Μιλάς συχνά για όνειρα που η ζωή σου έταξε...κι εσύ μπροστά τους στάθηκες ορθή...
Μιλάς συχνά για το ανεκπλήρωτο...που ποτέ εκπλήρωση ίσως δεν θα πάρει....
Όλοι θαρρούν πως είσαι εσύ ένας κρουνός...που πάντα γάργαρο και ανεξάντλητο νερό μπορείς με ορμή να δίνεις να σκορπίζεις....
Δυναμική σε βάφτισαν οι άνθρωποι οι γύρω σου...μα ούτε που εσκέφτηκαν επάνω σου λιγάκι για να σκύψουν....να σκύψουνε προσεχτικά και να σε αφουγκραστούν...
Κανένας τους δεν ένιωσε...κανένας και δεν θέλησε να σκύψει και να καταλάβει...πως δρόμο πήρες ανηφορικό...χωρίς επιστροφή....

Αντέχει άραγε ποτές...μια τόση δα καρδούλα ...γεμάτη από γλυκά πουλιά που εγκλωβισμένα νιώθουν...και τις φτερούγες τους ξανά ...φτερούγες πια τσαλακωμένες....να τις τεντώσουν προσπαθούν...και πέταγμα ...κόντρα στον δύσκολο καιρό να κάνουν ?
Μιλάς και ονειρεύεσαι...γελάς και χαίρεσαι...πέφτεις ξανασηκώνεσαι...ερωτεύεσαι και χάνεσαι...ξεκινάς και τρέχεις προς τα μπρος...και πάλι πίσω ξαναγυρνάς...στη δύσκολή σου την αφετηρία....
Αναλογίζεσαι και κλαις ...αγαναχτείς...θυμώνεις και εκνευρίζεσαι...τα λάθη σου μετράς και θλίβεσαι...
Τι φταις κι εσύ που δεν κατόρθωσες ποτέ...τους αριθμούς να διαχειριστείς ...σε τάξη να τους βάλεις..
Κανένας ποτέ σου δεν σου μίλησε...για αριθμούς συνδυασμένους με ευτυχία περισσή αραδιασμένους...
Εσένα μονάχα σου μιλήσανε για ποίηση...για όνειρα και παραμύθια....
Πάντα σου άρεσαν εσέ τα παραμύθια...
Μα τώρα πια που μες στους ''πάγους''' τριγυρνάς...και πια νερό δεν δίνεις και δεν παίρνεις...σκέφτεσαι ...θλίβεσαι...αναπολείς...την εποχή την Καλοκαιρινή...και των ζεστών των ημερών...που μες στην εποχή των παγετώνων δεν θα ξαναζήσεις....

Πολλές υπήρξαν στη ζωή σου οι στιγμές...που σε δρόμους αδιέξοδους σε βγάλαν...
Απόρησες ...το δρόμο έχασες πολλές φορές...μα πάντα ένα ξέφωτο πετάγονταν μπροστά σου...
Τώρα οι δρόμοι οι αδιέξοδοι σε παγίδεψαν...και έξοδος κινδύνου δεν υπάρχει....
Αν λύτρωση είναι η ''επανάστααση''από μέσα σου θα ξεκινήσει τώρα αυτή......ίσως και να σου πρέπει....
Αν ο θάνατος που σκόρπισαν ...σκορπίζουνε τριγύρω σου τα αρπαχτικά του κόσμου τούτου.....η δική σου επανάσταση...ζωή σε άλλους θα φυτέψει...μην φοβηθείς...δειλία δεν σου πρέπει δεν σου αρμόζει...

Αξιζε ίσως η ζωή που εσένα σου χαρίσθη...
Μίζερα δεν σου ταίριαζε μέσα σ' αυτήν να περπατάς ...να περπατήσεις...
Και τι εζήταγες θαρρείς ?
Το παραμύθι σου μισό να μην αφήσεις...
Σάμπως δεκάδες σαν κι εσέ...το παραμύθι τους στη μέση δεν αφήσαν ?
Μην τον δεχτείς τον ''θάνατο'''  και τη συμφιλίωση μαζί του μην επιδιώξεις και να υπογράψεις....μην ηττηθείς μπροστά του και μπροστά τους...
Τις σάρκες σου να ξεσκίσουν προσπαθούν...κι αν αφεθείς και περισσότερο και θα το καταφέρουν....

Ποτέ ο κόσμος δεν σταμάτησε βηματισμό......πάντα προχώραγε, από τη φλόγα των αδύναμων και των ονειροπόλων....
Είσαι πιασμένος πια τόσο γερά στα δίχτυα της αράχνης....και θα πνιγείς στα σίγουρα από το σφίξιμό της....
Ναι αυτό είν' το απόσταγμα μιας ολόκληρης διαδρομής...πως και η λύτρωση μόνο από σένα θάρθει...
 Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
....................................................................................................................................................................
Μπροστά μας η καθημερινότητα κι αυτής της νέας ,της ολόφρεσκης...αυτού του νέου χρόνου...η εβδομάδα....Δύναμη, σκέψη και ανασύνταξη δυνάμεων...την αντοχή μας να ακονίσουμε....στο δρόμο που ανοίχτηκε μπροστά μας και μας περιμένει...
Καλή εβδομάδα φίλοι μου αγαπημένοι !!!
Καλή εβδομάδα συνοδοιπόροι μου στο δύσκολο το μονοπάτι αυτό που περπατάμε....
η φίλη σας Σοφία .....
.....................................................................................................................................................................

                                                               Το δίχτυ - Βίκυ Μοσχολιού -''Σταύρος Ξαρχάκος''
...................................................................................................................................................................