Κωνσταντίνος Καβάφης «Επιθυμίες»

Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τα ‘κλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά -
έτσ’ η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν’ αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.

Κωνσταντίνος Καβάφης «Επιθυμίες» 

.........................................................................................................................................................

Τουλάχιστον με πλάνες ας γελιούμαι τώρα·
την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω.
Και ήμουνα τόσες φορές τόσο κοντά.
Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα·
γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη·
και μέσα μου να κλαίει η άδεια μου ζωή,
και να μαυροφορούν οι επιθυμίες μου.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι
στα μάτια, και στα χείλη τα ερωτικά,
στ’ ονειρεμένο, το αγαπημένο σώμα.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι.


Καβάφης 



Ο τρόπος με τον οποίο ο Καβάφης παρουσιάζει τις επιθυμίες, η θέασή τους ως χαμένες ευκαιρίες, λειτουργεί όχι μόνο ως δήλωση μεταμέλειας από τη μεριά του ποιητή, αλλά και ως κάλεσμα για τον αναγνώστη να μην κάνει το ίδιο λάθος. Ο αναγνώστης οφείλει, μέσα από την πικρή εμπειρία του ποιητή, να αντιληφθεί την ιδιαίτερη σημασία που έχει η αξιοποίηση του παρόντος. Ο ποιητής είναι σαφής, ό,τι δεν το απολαύσουμε έγκαιρα, όχι μόνο δεν ξεχνιέται, αλλά παραμένει στη σκέψη μας ως ένα μόνιμο παράπονο. 
 Οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες δεν παραμένουν απλώς στη μνήμη μας με την πρώτη τους ομορφιά, αλλά στολίζονται «με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά».

.................................................................................................................................................................