Έρχονται βράδια και φορές και δειλινά..που χω ''φτερά'' στα πόδια μου σε σένα να πετάξω..ψάχνω..και ψάχνω..στης ομίχλης και της καταχνιάς των σύννεφων..και στης ομίχλης των καιρών..εκείνη τη μορφή να αναγνωρίσω..να τη βρω..μορφή να μεταλλάσσεται.. χίλιες μορφές να παίρνει..και το χαμόγελό σου να γεννά..Νόστος χωρίς επιστροφή..νόστος γλυκός και ακατόρθωτος..νόστος γλυκός σαν βύσσινο του κουταλιού της μάνας μου..μα πάντα ένας..
αληθινής ''αγάπης'' νόστος παραμένεις..
και αν πολλές αγάπες ήρθανε..μου συστηθήκανε για αγνές..είναι η δική σου που ''ξεχώρισα''.. γιατί κάθε που κίναγα να ''μυριστώ και να μυρίσω'' ..καινούριο άρωμα να το φορέσω και να φορεθώ.. έρχονταν υποδόρεια η δική σου η υφή..με χάϊδευε απαλά..να μου θυμίσει στη ζωή.. καθώς νοθεία έπεσε πολύ..ακριβά πολύ τα υλικά τα ατόφια.. η θύμησή σου μου εψέλλιζε πως των ερώτων της συνήθειας..δεν ήμουν θιασώτης..γι αυτό έχω το δικαίωμα να σου μιλώ για ''νόστο''.......
νόστος..αγάπης νόστος -
Σοφία Θεοδοσιάδη - ( απόσπασμα).
.............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου