ήρθες με τις ''χορδές'' σου και την αγγιξες..
ήλιους κρατούσες να φυτέψεις στα μαλλιά..
μα εγώ παιδί των φεγγαριών..μάγια μου κάνανε σου εψιθύρισα..
τις νύχτες τα αστέρια..
ήρθες..και με παρέσυρες..με εταξίδεψες..
μιας αναζωογόνησης ρυθμός..κυττάρων νέων πολλαπλασιασμός.. διαδρομές πρωτόγνωρες του νου..σελίδες ζωγραφίσαν..
για έναν έρωτα ως το επέκεινα..
μη γήινο παραδομένο στη φθορά..
έναν έρωτα μοιραίο..
Στιχάκια γιορτινά μου φόρεσες στο διψασμένο μου κορμί.. γιορντάνια στο λαιμό..
Οι ήλιοι εχλωμιάσανε..λιγόστεψε..τέλεψε το καυτό το Καλοκαίρι..
Απροετοίμαστη θα μ' έβρουνε οι μπόρες του Φθινόπωρου..
σαν φύλλα σκόρπια χρυσοκόκκινα πα στο βρεμένο χώμα..
μα η μουσική μες στα κρυμμένα σου τα γράμματα..νότες θαρρείς Chopin..μιας μελωδίας Φθινοπωρινής..απόκοσμης..θεϊκής..
χάδι..τρυπώνει στο κορμί μου....
'' εσυλλάβιζα στιγμές'' - Σοφία Θεοδοσιάδη.
...............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου