Εφθινοπώριασε ξανά..κι εκεί στα βράδια τα γλυκόχροα..ένα βιβλίο για τους λάτρεις του ταξιδέματος της ανάγνωσης..είναι όμορφο να μην πηγαίνει ο χρόνος μας χαμένος..Το ξαναδιάβασα για δεύτερη φορά..μετά από χρόνια αρκετά..ετούτο το λογοτεχνικό διαμάντι:
<< Ψάχνοντας για κοχύλια >> της Ρόζαμουντ Πίλτσερ..
Η δεύτερη ανάγνωση είναι σαν να αφουγκράζεσαι απ' την αρχή..προσεχτικά έναν παλιό σου γνώριμο..που τον γνωρίζεις πια καλά..και στέκεσαι στις λεπτομέρειες του χαραχτήρα του..
Συναίσθημα..τρυφερότητα..γιατί όχι και δάκρυ..για μια ζωή της ηρωίδας ''Πενέλοπε'' που μοιάζει απλή..μα που απλή καμμιά ζωή δεν είναι..η καθεμιά είναι πολύπλοκη..και όλες για ζητούμενο έχουν την ''ευτυχία''...Λένε πως το διαβάζουνε γυναίκες πιο πολύ..μα τι πιο έξυπνο από έναν αναγνώστη αρσενικό..να καταλάβει και το σκεπτικό και το ζητούμενο της ηρωίδας ?
Για ένα κοχύλι λοιπόν...για έναν ''πίνακα ζωγραφικής''........
η φίλη σας Σοφία Θεοδοσιάδη..
Η ίδια η συγγραφέας λέει:
«Αν οι ιστορίες μου δεν έχουν ευτυχισμένο τέλος,
έχουν πάντα ένα ελπιδοφόρο τέλος.
Η ζωή είναι μια σειρά από προβλήματα και αποφάσεις
και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι
να το καταλάβουμε καλά αυτό.»
.............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου