''φυτεύτηκα'' κι εγώ..ρίζες να βγάλω και βλαστούς.. κορμό να δέσω ανθεχτικό..να αντέχει στους βοριάδες.. όταν ''λυσσομανούσαν'' και τις ρίζες μου ξερίζωναν..χωρίς να λογαριάζουν τα βλαστάρια.. Μνήμες κατάσαρκες..ατέλειωτες αέρηδων σκληρών..''εβάψαν΄'' το φουστάνι μου..ανεμοθύελλας η σκόνη απλώνεται..
σκεπάζει πια την ορατότητα των οριζόντων της ζωής μου..Να αποφασίζω..κάθε τότε που καλούμαι μοναχή..να παίρνω το σταυρό μου παραμάσκαλα.. και να κινώ το Γολγοθά μου..
Είναι βαρύς φορές- φορές ετούτος ο σταυρός κι ασήκωτος..εν μια νυκτί τοπίο να αλλάζεις..
Όνειρα..λέξεις..σχέδια..ταξίδια και επιστροφές..δεμένα.. σφραγισμένα με μια ατλαζένια καταγάλαζη κορδέλλα πα στο φάκελλο του συρταριού..εκείνον της ψυχής μου..κυλάνε τώρα μπρος στα πόδια μου..ο φάκελλος εμούσκεψε..πλημμύρισαν οι λέξεις..
Μου στέλνεις το σινιάλο σου μου λες να μη λυγίζω περνούν οι ανεμοθύελλες..κοπάζουν και σιωπούν..κι εγώ σου αποκρίνομαι πως πίσω τους αφήνουνε ρίζες ξεριζωμένες..
πονούν οι ρίζες τι θαρρείς..!!!
'' ανεμοθύελλες'' - Σοφία Θεοδοσιάδη.
..............................................................................................................
..............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου