⫷ χορτάριασαν οι μνήμες ⫸ - Δοκίμιον Λυρικόν

Στενεύει η ψυχή μου και ασφυχτιά..μπροστά στον κίνδυνο..στης μνήμης το ''χορτάριασμα''..τολμώ..περίπατο μες στα ''χαλάσματα'' από το χέρι να τη βγάλω..χαλάσματα που ορθώνονται..σαν πολεμίστρες που αντικρύζουν τον εχθρό..κοιτώντας τον κατάματα.. τον χρόνο τον καλπάζοντα..τον ασυμπόνευτο..τον πανδαμάτορα το χρόνο..Γρήγορος..βιαστικός αέρας λες και σίφουνας..σαρώνει όσα δεν στέκουν στέρεα στο πέρασμα και τη μανία των καιρών.. Τρατάρει δώρα πλουμιστά..ανίδεους μας καθιστά στο ''ελάχιστο'' που τη ζωή μας διαφεντεύει..

Οι μυρωδιές των ξεραμένων τριφυλλιών..
ολόφρεσκες στην όσφρηση της μνήμης επιστρέφουν..στων χαλασμάτων τη θωριά.. που αγέρωχα ατένιζαν παλιά..ζωές που μέσα τους χωρέσαν.. Δεν έχει τούτο εδώ το πέτρινο το χάλασμα..δεν έχει ''βιογραφικό'' βαρύ..έχει ιστορίες κρυμμένες..και ανείπωτες..απ' το τοπίο το μαγευτικό των λιβαδιών. αναπνοές ανθρώπων που ενοιάζονταν.. βουή απ' το μικρό και ήσυχο ποτάμι του χωριού..κρυμμένη στα χορτάρια..μίξη αναπάντεχη  θαρρείς..με τους αγαπημένους μωβ του κρίνους..η φύση..ακούραστος εργάτης της ζωής..την ομορφιά πα στα χαλάσματα..ξαναγεννά..επιμένει..

 Πέτρες..λιθάρια ακατάστατα..μα λαξευμένα μες στο νου στέκουν αμέριμνα και άφοβα..και ας κατρακυλούν καθημερινά.. φορούν καινούρια φορεσιά..τις μυρωδιές των γιασεμιών και το αγκάλιασμα εκείνο των κισσών..τη γύμνια τους να κρύψουν..μια ζεστασιά θαρρείς στην εγκατάλειψη..απομεινάρια μιας φροντίδας.. μιας ενθύμησης..απ' το μεράκι των ανθρώπων..ενθύμηση μιας εγκατάλειψης ακούσιας θαρρείς..Αγαπημένα μου χαλάσματα..που  επίμονα ορθώνεστε εμπρός μου..πόσο αρνείστε εσείς δυναμικά..της μνήμης τη ''φθορά'' !!!..

⫷ χορτάριασαν οι μνήμες⫸ - Δοκίμιον Λυρικόν

                 Σοφίας Θεοδοσιάδη
...............................................................................................................