'' ρισκάροντας'' - Σοφία Θεοδοσιάδη

Ό,τι μας άγγιξε βαθιά.. 
έτσι κι αλλιώς εκαταγράφηκε
 στο δίσκο το σκληρό μας..
πίσω απ' το τζάμι με τις στάλες της βροχής..τα βράδια μου τα σιωπηλά τραβάω απ' το συρτάρι μου εκείνα τα τετράδια..
με τα χρωματιστά..κιτρινισμένα εξώφυλλα..
που με οδηγούν ξανά σε δρόμους ξεχασμένους..
αποτυπώματα μιας άλλης εποχής.. 
χρόνια της αθωότητας..του αυθορμητισμού..
οχήματα περιπετειών..καθρέφτες της ψυχής..
Θάρρος κι ορμή..ρίσκο και τόλμη και όνειρα..
οι σελίδες των ημερολογίων μου γεμάτες υποσχέσεις..
 αγάπες κι έρωτες νεανικούς..με όρκους αιώνιους γραμμένοι..
που χάθηκαν σε μια βραδιά 
στο πρώτο φύσημα του ανέμου..
ήρθε η ζωή και τους αθέτησε..
διέψευσε το πείσμα..την ορμή..το ρίσκο το νεανικό..
που το πέρασμα του χρόνου αλλοιώνει..
έρχεται και σε βρίσκει η φθορά..ο ''συντηρητισμός''..
της ατολμίας πάντοτε καραδοκεί το τέρας..
 
παλεύω νύχτες και νικώ..σκοτώνω και ξαναγεννώ..
τη φοβισμένη την καρδιά μου..άρνηση..
ελιξήριο ζωής..καινούριο ρίσκο αναζητώ..
γυρνάω τις σελίδες τους αργά..
αλλάζω τη ματιά μου..να ξαναβαπτισθώ..
έρχονται..φεύγουνε οι εποχές...
με το ''λουσμένο'' μου συναίσθημα 
κοιμάμαι..ονειρεύομαι αγκαλιά..

έγινε ακόμα πιο βαθύ..κάτι σαν χαρακιά..
που η σοφία του χρόνου μας δωρίζει απλόχερα ..
καθώς τον περπατάμε..ώριμα πια παιδιά..
μα πάντοτε ''παιδιά''..ρισκάροντας..
την τελευταία ρουφηξιά..ως το λαρύγγι..μονορούφι
της ύστερης της νιότης μας..της ζωής μας το τσιγάρο..
δεν είναι όμορφη η ζωή...???

  '' ρισκάροντας'' - Σοφία Θεοδοσιάδη ............................................................................................................