''ΜΗΝ ΚΛΑΙς ΜΑΡΙΑ''

Μην κλαις Μαρία να χαρείς
όσο τελεύουνε οι μέρες της
κι ο χρόνος λιγοστεύει 
διώξε μακριά τις ενοχές
τις βαθουλές ραγισματιές
που κατοικούν εντός σου...
στο ''πράσινο το μίλι'' να σταθείς
στης μάνας σου τα βήματα τ' αργόσυρτα 
μ' ένα βαθύ σκεπτικισμό να αναλογιστείς
τα συν σου και τα πλην της προσφοράς σου..
Δεν ήταν άξαφνο το κλάμα σου
θρήνος γοερός..σπαραχτικός
τη μοίρα λες εθρήνης τη θνητή
του άμοιρου ανθρώπου.. 
Στο ημερολόγιο του λυκόφωτος
βαρειά η καταγραφή της διαδρομής..
το κάρμα του κανένας δεν ορίζει..
Αντίκρυ στάσου..μέτρησε
αν μπόρεσες τα ως εδώ
τα βήματα αξιοπρεπώς
εις την γεννήτορά σου και της προσφοράς
να τα υπηρετήσεις..
Ανυποψίαστα τα σώματα
στου χρόνου το σαράκι
παραδομένα από της γέννησης
στη γεύση της φθοράς τους..
Ο φανοκόρος της μικρής μας της ζωής
στα ύστερα θαρρείς κι αλησμονά 
τους φωτεινούς μας φανοστάτες να πυρώσει..
Στην Κιβωτό του πεπρωμένου μας
ανεξιχνίαστες οι βουλές
και άγνωστον το τέλος..
Στης απουσίας τη σιωπή
οι ήχοι την ακολουθούν
στον Οίκο ευγηρίας......
νότες του πιάνου που σου δίδαξε
σε τόνο αλλέγκρο τις νυχτιές
της ερημίας της τον τοίχο θα γεμίζουν...
 
''ΜΗΝ ΚΛΑΙς ΜΑΡΙΑ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,