''ΜΥΧΙΟΙ ΠΟΘΟΙ'

Κι αν κύλησαν τα χρόνια μου..τα μάτια της ψυχής μου
κρατούν ακόμα στα αχνά..την ανθισμένη όρασή τους..
Mύχιοι πόθοι μου ακριβοί..
σε ψάχνουνε αγάπη μου..σε στίχους τους λαθραίους..
στιχάκια ψάχνουνε πολύτιμα..στα φυλλοκάρδια ιχνηλασίες..
τότες που εβούταες την όμορφη την πένα σου..
σε ακριβή μελάνη σινική..να μην πονεί τον πάπυρο..
λεπτός..παλιός ευαίσθητος..δεν άντεχε σκληράδες..
έμπαινες μες στη στράτα μου..κρυφά με  συναντούσες..
βιόλες και Παρθενόκρινους..στα χέρια σου τα ακριβά...
μόνο για μένα εκράταες..να σκύβω..να ''μυρίζουμαι''..
τη μυρωδιά που αφήνουνε τα δάχτυλα..
στους κλώνους αποτύπωμα..μύρα αλησμόνητα θαρρείς..
της μυστικής μας της αγάπης..
ρίγη γεμίζουνε ακόμα την ψυχή..της πεθυμιάς τα άνθη.. 
φυτρώνουνε..σε χώμα που έμεινε νωπό..
νότες παλιές..μουσικές που με περπάτησαν..
αγέρας ταξιδεύει λέξεις μυστικές..γραφτήκανε στα μάτια..
μύρα αλησμόνητα θαρρείς..στα ραβασάκια της ψυχής
κρυμμένα αρώματα τα Λίριουμ
στους κρίνους τους Παρθενικούς
κρυμμένες μέσα μου βαθειά...της πεθυμιάς οι βιόλες !!! 
το ''πανωφόρι '' τους με τύλιξε στης Άνοιξης τη χαραυγή...
πως να υποδυθείς στο πάλκο της ζωής
πως η συγκίνηση στ' αντίκρυσμα..αδιάφορη σ' αφήνει
ηδονικά ζεσταίνουν τις ευαίσθητες καρδιές ..
μύχιοι πόθοι μας κρυφοί
 οι Παρθενόκρινοι..οι βιόλες...........

  '' ΜΥΧΙΟΙ ΠΟΘΟΙ'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

 ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░